- უცნაური .. - 26 ნოემბერში 2011 -

ხშირად მხიარული ადამიანის ხვედრი შინაგანი მარტოობა და მოწყენილობაა.. ნუ შეიძლება ითქვას ცოტა ცანცარაც ვარ, თუმცა არავინ იცის რა იმალება ჩემ შინაგან სამყაროში..ერთი შეხედვით ვგავარ ისეთ გოგონას, რომელსაც არ შეუძლია ფიქრი, არ აქვს ტკივილის განცდა.ამიტომაა, რომ ადამიანი ერთი შეხედვით არ უნდა შეაფასო. ჩემი მეგობრები ხვდებიან, რომ ჩემი ღიმილი და ეს მხიარული ხასიათი ზოგჯერ უბრალოდ ''ნიღაბია'' და სხვა არაფერი.
რა მოსაწყენია ეს ყველაფერი.. მთელი დღე ნიღბით.. მხოლოდ საღამოოს, როცა ყველას და ყველაფერს მოწყვეტილი ვარ მაშინ ჩანს ჩემი ნამდვილი სახე.. ერთადერთი რაც ჩემ თვისებაში მომწონს, ესაა ოპტიმიზმი.. ყველაფერს იმედის თვალით ვუყურებ..ყოვლთვის მჯეროდა,როდესაც რამეს გულით ინატრებდი აგისრულდებოდა,თუმცა რაც ვიზრდები,მით უფრო ვრწმუნდები, რომ ეს ასე არაა..ვარსებობს ჩემ შექმნილ სამყაროში, მგონი ასე ვართ ყველა, ყველას გვაქვს სამყარო, რომელსაც თვითონვე ვქმნით..შემიძლია იმით ვიამაყო,რომ სიყვარული შემიძლია. ზოგს ამის უნარიც არ აქვს.. ამას ერთ ადამიანს უნდა ვუმადლოდე,რომელმაც სამყაროს აღქმა მასწავლა,რომელსაც არ ვიცნობ,მაგრამ მიყვარს.. ვიცი ვერ გამიგებთ,როგორ შეიძლება ადამიანს არ იცნობდე და ისე გიყვარდეს.. მეც მიკვირს ჩემი თავის..თავიდან აკვიატება მეგონა.. მარა ამდენი ხანი აკვიატება არ იქნებოდა.. თან ყველა ერთი და იგივეს მეუბნება : ''შენ ის გიყვარს,მაგრამ უნდა დაივიწყო,ის შენი ღირსი არაა''.. რა ადვილია სხვის გრძნობაზე ლაპარაკი და რჩევების მიცემა.. ეს დაავადება ხომ არაა რომ განიკურნო ?!გულუბრყვილო სულელი ბავშვი ვარ..რომელსაც სჯერა,რომ ოცნებები ხდება და ზოგჯერ ავიწყდება ცხოვრების სისასტიკე ის რომ ყველა ამბავი ''HAPPY-END''-ით არ სრულდება..ცხოვრება უსამართლო და დაუნდობელია.. იგი უმარავ გზას გაჩვენებს და არ იცი ადამიანმა რომელია სწორი..ვერ გაიგებ სანამ არჩეულ გზას ბოლომდე არ გაივლი..უცნაური ვარ.. ხშირად რთულ,გაუგებარ საკითხებზე ვსაუბრობ და მავიწყდება ის რას ელემენტარულია..ვხვდები,რომ ოცნებები არ სრულდება,მაგამ მაინც ვეძებ იასამნის ხუთფურცლიან ყვავილს,როგორც ადრე..