ცრემლი უკვე თვალზე გაქვთ მომდგარი, მაგრამ სიამაყე და თქვენი შინაგანი მე არ გაძლევთ ნებას, იმის გამო ატირდეთ, რაც თქვენი ცრემლების მიზეზი გამხდარა. თუმცა ამ დროს გადამწყვეტი გარემოება სწორედ ის არის, მარტო ხართ თუ ვინმესთან ერთად. როცა გულაჩუყებულ ადამიანს მანუგეშებელი სიტყვები ესმის,გული უფრო მეტად უჩუყდება და თუ აქამდე თავს რაინდულად იკავებდა,წამიერად იძულებული გახდება,მოიხსნას რკინის ადამიანის ნიღაბი და დიდი ხნის წინ მომდგარი ცრემლები,რომლებიც თვალის გუბეებიდან განუწყვეტლივ გადმოსვლას ლამობდნენ,სააშკარაოზე გამოიტანოს .
აი,როგორები ვართ ჩვენ, ადამიანები:გვეტირება, თავს უსუსურად ვგრძნობთ და,მიუხედავად ამისა, საკუთარი ცრემლების დანახვის გვრცხვენია და ბედნიერი ადამიანის ნიღბით ჩვენს თავს და შინაგან სამყაროს ჩვენვე ვთრგუნავთ. უფრო მეტიც,არ ვაძლევთ ჩვენს თავს შანსს,რომ ცრემლების მეშვეობით უარყოფითი ენერგია დავხარჯოთ და თავი ავარიდოთ ზედმეტ აგრესიასა და ჩხუბს.
ადამიანის ცრემლი და,მით უმეტეს,დედის ცრემლი,ჩემთვის ღვთისმშობლის ცრემლთან იგივდება.ერთხელ მაინც თუ დავფიქრებულვართ თითოეული ჩვენგანი: ჩვენი ცოდვების გამო ავტირდებოდით როდესმე ასე ძლიერ? ან ჩვენი უფლის გამო,რომელიც ჯვარზე გააკრეს, ცრემლს დავღვრიდით? ალბათ, ჩაგაფიქრებთ ეს სიტყვები...(მართლაც რომ დასაფიქრებელია...).
საერთოდ, ბევრი რამ არის ისეთი ჩვენს ცხოვრებაში,რაზეც დაფიქრება გვმართებს, მათ შორის, ჩვენი ცრემლი, რომელიც არ უნდა გავაუფასუროთ. ჩვენი ცრემლის მიზეზი საფუძვლიანი უნდა იყოს და მრავლისმთქმელი.
მოდით,ხალხნო, არ ავტირდეთ იმ ადამიანის გამო,რომელიც ჩვენს ყურადღებას არ იმსახურებს; იმ ფაქტის გამო,რომელიც არც თუ ისე გადამწყვეტი და მნიშვნელოვანია ჩვენი მომავლისათვის.ავტირდეთ ხატის წინ,ეკლესიაში საკურთხევლის წინ იმ ცოდვების გამო, რომელთა მონანიებაც ჩვენს სულს ცათა სასუფეველში დასადგურების შანსს მისცემს.
სჯობია,ყველამ შევიყვაროთ ერთმანეთის ცრემლები და მჯერა, მხოლოდ ამ გზით შევძლებთ აღარ ვატკინოთ გული ერთმანეთს და ცრემლის დადენის საბაბი აღარ მივცეთ...
360
823
600
