მეორე დღეს დილით 7 საათზე გავიღვიძე, მერე ცემი ნივთები ჩავალაგე ასე ჩავიცვი

შემდეგ კი აივანზე გავედი პარიზის ხედს გადავხედე რომელიც ჩემი აივნიდან იყო


პარიზს დავემშვიდობე და აეროპორტში წავედი რეგისტრაცია გავიარე და თვითმფრინავს ველოდებოდი

თვითმფრინავშიც მალე ჩავჯექი და ლოს ანჯელესში გავფრინდი ლოს ანგელესი ულამაზესი გამხდარა ამ
წლების განმავლობაში ლოს ანჯელესში რომ ჩავედი შუადღე იყო მე პირდაპირ ჩემს მეორე სახლში წავედი
რომლის გასაღებიც მე მქონდა იმიტომ რომ მამამ მე მაჩუქა ეს სახლი ძალიან მომწონდა უკან ბაღი ჰქონდა აუზოთ

მაგრამ შიგნიდან ისეთი ჭუჭყიანი იყო რომ გავაფრინე გული გამისკდა რომ შევედი აბა რა იქნებოდა 3 წელი შიგ
არავინ არ შესულა მერე ეგრევე მაღაზიებში გავიქეცი და ყველა საწმენდი საშუალებები ვიყიდე და სახლში
დავბრუნდი რომ დამელაგებინა მალევე დავალაგე და უკვე ძაან დაღლილი დივანზე დავენარცხე მაგრამ უცებ
კარზე ზარია, ბრახუნი, ყვირილი მე ძლივს ავდექი და მივედი კარი რომ გავაღე იქ უცნობი ბიჭი იდგა რომელსაც
შეშინებული სახე ჰქონდა გიჟივით შემოვარდა და თან მეუბნება
–გთხოვ რა დამეხმარე მომდევენდა მიშველე გთხოვ
არაფრის თქმა არ მაცადა ისე შემოვიდა სახლში მე კარები მივაჯახუნე
-ხო კაი რახან უკვე აქ ხარ შემოდი და ვინები მოგდევენ ან საერთოდ ვინ ხარ?
–შენ რა მეხუმრები?
–არა მაგრამ საიდანღაც მეცნობი მოიცა შენ ჯასტინ ბი... ბიბერი არ ხარ?
J.B - ხო და ფანები მომდევენ მოიცა შენც ჩემი ფანი ხო ა...
–არა არა მე არავის ფანი არ ვარ უბრალოდ ვიცი ვინც ხარ შენზე ის იდიოტი ეშლი გიჟდება
J.B - ეშლი ვინღაა?
–ერთი იდიოტი გოგოა რა და მეტი არავინ
J.B - ხო გეტყობა ის გოგო გულზე არ გეხატება
–ხო თანაც ძალიან
J.B - აქ რა ამბავია? რა ხდება? და მმიათვალ–მოათვალიერა სახლი
–ა არაფერი უბრალოდ ვალაგებ
J.B - აააა შეიძლება ჩამოვჯდე?
–კი ჩამოჯექი თუ გინდა რომ აქედან თეთრი წახვიდე
J.B - ო არაუშავს აქედან მაინც კარგახანს ვერ წავალ
–რაა?! თუმცა შენი ფანების გადამკიდე
J.B - შენ აქ მარტო ცხოვრობ?
–ხო დღიდან უკვე აქ ვცხოვრობ
J.B - დღეიდან?
–ხო დღიდან დღს ჩამოვედი პარიზიდან
J.B - ვაუ მაგარია
–ხო მაგრამ იმედია იქ აღრასოდეს არ დავბრუნდები
J.B - და შენი მშობლები სად არიან? მე სახე შემეცვალა
–ჩემი მშობლები... უცებ მობმა დამირეკა ელენი იყო
–ჯანდაბა ამ სწერვას რაღ უნდა?! და ვუპასუხე
–ხო ელენ (უხეშად)
ელენი – კიმ სად ხარ?
–პარიზში სად უნდა ვიყო?
ელენი – რატო მატყუებ კოლეჯში დავრეკე და მითხრეს რომ სწავლას მორჩი და ლოს ანჯელესში ხარ
–დიახაც სწავლას მოვრჩი და შენ ვის რას ატყუებ მე მშვენივრად ვიცი რომ სულაც არ გენაღვლები
ელენი – რას ამბობ კიმ შენ ხომ ჩემი შვილი ხარ
–რაა?! შენი შვილი? ვერ გიტან მეზიზღები შე იდიოტო მოშორდი ჩემი ცხოვრებიდან აქ აღარ დარეკო! და გავუთიშე
–სწერვა, დამპალი, საზიზგარი, იდიოტი იმ კოლეჯის დირექტორსაც პირში არაფერი არ უჩერდება რა! უხ!
J.B - შენ რა ამას დედაშნეზე ამბობ? არადა ასეთი...
–არა რა სისულელეა დედაჩემი ჩემი ნათლი წერტილი იყო რომელიც მორჩა გაქრა აღარაა
J.B - რას გულისხმობ?
–რასდა ჩემი მშობები დაიღუპნენ ეხლა კი ჩემს დედინაცვალს ველაპარაკებოდი
J.B - აააააააა გასაგებია
–იცი პირველად ვუზიარებ ვიღაცას ჩემს დარდს
J.B - რაა? შენ რა მეგობრები არასოდეს გყოლია?
–არა არასოდეს არ მყოლია
J.B - კარგი თუ გინდა პირველი მე ვიქნები
–მართლა? მადლობა ისე იცი სინამდვილეში იფრო საყვარელი და კეთილი ხარ ვიდრე ეკრანზე
J.B - მადლობ ჩვეულებრივი ადამიანი ვარ რა
–აუ ჯასტინ მაპატიე რა არაფერი მაქვს რომ შემოგთავაზო ხომ ხედავ რა დღეშიც ვარ
J.B - გინდა დაგეხმარები
–რაა? აჰაჰაჰაჰაჰა და გადავბჟირდი სიცილით
J.B - რა გაცინებს?
–შენ რა დამცინი? შენ როფგორ უნდა მომეხმარო?
J.B - არა კიმ არ გეხუმრები
–კარგი მაშინ თუ არ მეხუმრები შენ მისაღები დაალაგე მე კი სამზარეულოს მივხედავ
J.B - კარგი
მე სამზარეულოში შევედი და იქიდან ვაკვირდებოდი ვიოთომ ალაგებდა სინამდვილეშ კი ცოცხი აიღო ვითომ
მიკროფონი იყო და მღეროდა თან კიდე ცეკვავდა ისეთი სასაცილო იყო მოვკვდი სიცილით მერე კი ორივემ ერთად განვაგრძეთ ლაგება



მაგრამ ვაი იმ დალაგებას მე ვალაგებდი ის ურევდა და მე ისევ თავიდან მიხდებდა დალაგება ბოლოს 8
სათისთვის ძლივს მოვრჩით და დაღლილები დივანზე დავენარცხეთ და თავები ერთმანეთს მივცხეთ