პირველ რიგში მე შემიძლია გითხრათ სულ ცოტა რამ ჩემს შესახებ. ჩემი სახელია არიანა. მე უბრალო 19 წლის გოგონა ვარ. მშობლები დიდი ხნის წინ დავკარგე, მაგრამ სამაგიეროდ ბევრი მეგობარი მყავს. მე,დემი,მაილი და ზაკი ერთად ვცხოვრობთ. 
  -  დილამშვიდობისა არიანა.(ზაკი)
  -  ვერ დაგინახე, დილამშვიდობისა. როგორ ხარ?(მე)
  -  ცუდად. დღეს მშვენიერი დილაა არაჩვეულებრივი ამინდია
  -  არა ზაკ, ტყუილად ნუ ეცდები არსადაც არ წამოვალ.
  -  მესმის შენი.
  -  ზაკ, რაღაც ხდება მითხარი, მოხდა რამე გუშინ? 
  -  ჰო მოხდა, უფროსწორედ არ მომხდარა
  -  აუ კაი რა ზაკ უკვე წამოგცდა და მითხარი გუშინ რა მოხდა
  -  ენს დავშორდი.
  -  რაააა?:დ კი მაგრამ თქვენ ხომ ერთმანეთი გიყვართ?:დ

  -  მერე რა არი, შენ ჯერ პატარა ხარ და ვერ გაიგებ
  -  აუ კაი რა ზაკ შენ ხო ხარ რა კაცი
  -  ზუსტადაც ვარ
ეს თქვა და სამზარეულოდან გავიდა.ამასობაში მაილიმაც გაიღვიძა
  -  დილამშვიდობისა პრინცესა როგორ ხაარ? (მაილი)
  -  ცუდად.
[ ეს ვუთხარი, სამზარეულოდან გავედი და ზაკს გავეკიდე ]
  -  ზაკ, ზაკ მოიცა ზაკ, მოიცა დამელოდე, გთხოვ, მითხარი რა მოხდა?
  -  არი, გამიგე რა გთხოვ, ვერ გეტყვი
  -  კი მაგრამ ზაკ, მე ხომ შენი და ვარ, ვალდებული ხარ მითხრა:დ
  -  აუ კაი რა არი
  -  ზაააკ [ ეს რომ ვთქვი ზაკი სახლიდან გავიდა ]
მე სამზარეულოში დავბრუნდი და საჭმლის მომზადება გავაგრძელე.
  -  რა მოხდა არი, შენი და ზაკის საუბარი მესმოდა. მართლა დაშორდნენ ერთმანეთს?
  -  ჰო.
 
მაილის პასუხი არ გაუცია და ჭამა გააგრძელა. (შეარგოს ღმერთმა იმდენი ჭამა კინაღამ მუცელი გაუსკდა) მერე ეზოში ჩავედი და ვვარჯიშობდი. სანაპიროზე დავრბოდი. ბოლოს დავიღალე და პლიაჟზე ჩამოვჯექი. უცებ მხარზე ვიღაცამ ხელი დამადო და მითხრა:
  -  შენც გაიგე?
მე მოვტრიალდი და ეს ენი აღმოჩნდა. 
  -  ჰო. ზაკმა მითხრა მაგრამ ის არ უთქვამს რატომ დაშორდით.
  -  ვიცი. მე დამპირდა რო არავის არ ეტყოდა. 
  -  კი მაგრამ რატომ?იქნებ თქვენ ჩემს გამო დაშორდით ან მაილისგამო ან დემისგამო
  -  არა რათქმაუნდა.

  -  ჰმმმ.
ეს ვუთხარი და ენი ჩემს გვერდით ჩამოჯდა.დიდი ხანი ხმა არცერთს არ ამოგვიღია და ჩუმად წყნარად ვიჯექით. მხოლოდ ზღვის ტალღების და ქარის შრიალის ხმა ისმოდა.