დიდი ხანი ვიჯექით ნაპირზე მე და ენი და დიდი ხანი ვუსმენდით ზღვის ტალღების ხმას და ერთმანეთს მუნჯურად ველაპარაკებოდით. თითქოს ტალღებს ჩვენი ფიქრები მიჰქონდა და ჩვენც უფრო და უფრო გვაჩუმებდა. თოლიები კი თითქოს ისევ გვიბრუნებდნენ. და ჩვენც ამ უაზრო ლაპარაკს ვაგრძელებდით. თითქოს რაც ეხლა მე დავწერე მართლა ხდებოდა:) მერე დავიღალე და შინ დავბრუნდი. კარები ჩაკეტილი იყო. არავინ აღებდა. მე ზაკს მობილურზე დავურეკე მაგრამ არ პასუხობდა. ესემესიც მივწერე მაგრამ ამაოდ. იგივე გავიმეორე მაილისა და დემიზე მაგრამ ისინიც ამაოდ:დ - სად გდია ნეტა ეს არაჩვეულებრივი სამეული არცერთი რომ არ მპასუხობს?! [ გავიფიქრე მე და ცალი წარბი ავწიე:დ ] რამოდენიმე ხანი კარებთან ვიდექი და მერე ესემესი მომივიდა სადაც ეწერა: ადამიანი რომელზეც დღედაღამე ვფიქრობ შენ ხარ, ადამიანი რომელიც საკუთარ თავზე ფიქრს არ მაცდის შენ ხარ, ადამიანი რომლის გარეშეც სიცოცხლე არ შემიძლია შენ ხარ, ადამიანი რომელიც უზომოდ და უსასრულოდ მიყვარს შენ ხარ [ და კოცნის სმაილები ანუ :* :* :* ნუ ხო მიხვდით:დ ] მე დაახლოებით ასეთი სიფათი მქონდა: მაგრამ მერე რომ ვნახე ვისი მესიჯიც იყო აი ასეთი გავხდი ეს ჩემი ძველი შეყვარებული აღმოჩნდა რომელსაც დიდი ხნის წინ დავშორდი მაგრამ მე შინაგანად მიყვარდა - რა გიხარია გოგონი მეც გამახარე (ზაკი) აუფ მოეთრია ბიჭი გავიფიქრე მე:დ - დამაფიცეს და ვერ გეტყვი [ ეს ვუთხარი და ენა გამოვუყავი ] მერე ზაკს პასუხი არ გაუცია და კარები გააღო. მე პირველი შევედი და მაშინვე კომპიუტერს მივახტი. ფეისბუქზე შევედი და რას ხედავს ჩემი თვალებეეე:დ 1881 წერილი იმ ბიჭისგან:დ კინაღამ გადავირიეე:) მეორე დღეს ისევ მივახტი კომპს და ფეისბუქზე ვერ შევედი. მე უცებ მივხვდი რომ ეს ზაკის ნახელავი იყო და ვუთხარი: - გირჩევნია მითხრა დროზე სანამ შენს ენს ვეტყოდე ერთ რაღაცას შენზე - დამაფიცეს და ვერ გეტყვი ეს რომ თქვა ზაკმა მე თავი გავაქნიე და წარბები შევიკარი.
| 
360
823
600
