გილოცავთ აღდგომის ბრწყინვალე დღესასწაულს ქრისტე აღსდგა! უფალი გფარავდეთ თქვენ და მეთელს საქართველოს!
შევეცადე რომ ეს თავი შეძლებისდაგვარად დიდი დამედო და ცოტახანი დამაგვიანდება რადგან მეტი აღარ მაქვს დაწერილი და უნდა დავწერო მონახაზი იმედია არ მიწყენთ 10 კომენტარზე მეტი მაინც თუ იქნება შევეცდები რომ მალე დავდო აუცილებლად
"თავგადასავალი კუნძულ ლუსიაზე"
თავი 6
დაახლოებით ერთ საათში კი უჩვეულო და შემზარავი რამ მოხდა თვითმფრინავმა რღევა დაიწყო, სასწრაფოდ შეგვაკვრევინეს ქამრები და ჟანგბადის ბალოები მოგვაშველიეს, ყველა პანიკაში ჩავარდა როდესაც თვითმფრინავს უკანა კუდის ნაწილი მოსწყდა და ჩავარდა
ყველაფერი შიშმა მოიცვა და უეცრად თვითმფრინავმა წონასწორობა დაკარგა და წარმოუდგენელი სისწრაფით დაიწყო დაბლა დაშვება ყველაფერი ძირს მიმოიფანტა, საშინელება ხდებოდა, უეცრად კი თაში რაღაც დიდი მომხვდა ჩემი გათვლით ვიღაცის ჩემოდანი იყო მერე კი აღარაფერი აღარ მახსოვს გონს რომ მოვედი კუნძულზე ვიყავი, გარშემო სულ გვამები იყო, სიცოცხლის ნიშანწყალიც კი არსად ჩანდა სასწრაფოდ სხვების ძებნა დავიწყე დემი, ნიკი და ჯო ვერსად ვიპოვე მერე კი ვიღაცას წამოვკარი ფეხიუცებ თვალები გაახილა და შიშისგან ორივემ ვიყვირეთ
ვიღაც გოგო იყო რომ დავწყნარდით შეშინებულები მერე გავეცანი
ის – მაპატიე რომ ვიყვირე ძალიან შემეშინდა – არ დაგიმალავ და მეც :დ
ის – მე სელენა ვარ, სელენა გომეზი
საყვარელი გოგო იყო მომეწონა მაგრამ ჯერ კარგად უნდა გამეცნო
– მაილი საირუსი (ხელი ჩამოვართვით დიდი დიპლომატებივით)
სელენა – ახლა რა უნდა ვქნათ?
– აზრზე არ ვარ მე მეგობრებს ვეძებ მაგრამ ჯერ ვერ ვიპოვე
სელენა – წამოდი მოვძებნოთ იქნებ პლაჟზე იყვნენ
– მართალია ჩქარა სანამ სიგიჯის შეტევა მქონია :დ
ხელი დავტაცე და სასწრაფოდ პლაჟისკენ გავიქეცით ვერც იქ ვნახეთ ბავშვები და საშინლად გავხდი, ქვიშაზე ჩამოვჯექი, თავი ხელებში ჩავრგე და ტირილი დავიწყე სელენა ჩემს დაწყნარებას ცდილობდა, მაგრამ ამაოდ მე უფრო და უფრო ვტიროდი უცებ კი ჯოის ხმა გავიგე ის მეძახდა
ჯოი – მაილიიიიი! მაილიიიიიი! (მისკენ გავიხედე ის პლაჟზე გამოვიდა ჯუნგლებიდან)
– ჯოი?! ჯოიიიიიიიიიიიი! გავექანე და ზედ შევახტი სიხარულისგან
ჯოი – ვაიმე მაილი როგორ ვინერვიულე შენ არ იცი კარგად ხარ?
– კი კი კარგად ვარ შენ?
ჯოი – მე არაფერი მიჭირს წამოდი დემის ვუთხრათ რომ გიპოვე თორე პლაჟზე ზის და ტირის მაილი მაილიო ისე ჰგავხართ ერთმანეთს
– ღმერთო რა საშინელებააააააა! (ისევ გადმოცვივდა ცრემლები) ნიკი! დემი! როგორ არიან?
ჯოი – დემი კარგადაა აი ნიკი...
– რაა?! ნნიკს რა სჭირს?!!!!!!
ჯოი – ნიკს ამნეზია დაემართა და ვერაფერს იხსენებს
– რაა?!!!!! (მთელ ხმაზე ვიღრიალე ჯომ კი მთელ ხმაზე გადაიხარხარა)
ჯოი – კარგი ხო კარგი გეხუმრე ორივე კარგადაა
– შე იდიოტო! გული გამისკდა!
ჯოი – კაი ხო კაი წამოდი თორე დემი მომკლავს
– ნეტა მართლა ასე იყოს! ხო მართლა გაიცანი ეს სელენაა სელენა ეს ჯოა
სელენა – სასიამოვნოა :)
ჯო – ჩემთვისაც წავედით?
– ხო
ჩვენ წავედითდიდიხანი ვიარეთ და მივედით იქ სადაც ისინი იყვნენ დემი მართლაც ქვიშაზე იჯდა და მოთქვამდა
მერე შევძახე რა წინასწარ მგლოვობ რა უკვე მოვკვდითქო?! ეს რო გაიგო ისე გამოექანა ჩემკენ და ცამეხუტა ლამის გადავვარდი მერე ნიკი და ჯო მოგვვარდნენ და დაგვეტაკნენ "ჩასახუტებლად" და გადავყირავდით ეგენი ზედ დაგვეცნენ და მე და დემი ლამის გავიჭყლიტეთ. სელენა ყველას მოეწონა კარგი გოგო ჩანდა უცებვე დავმეგობრდით მერე გადავწყვიტეთ რომ ჩვენი ბარგი მოგვეძებნა ასევე სხვა მგზავრებიც იქნებ ვინმე გადარჩენილიყო. პირველი დღე კუნძულზე ისე მიიწურა ვერც გავიგეთ ჯერ ისე არ ვდარდობდით იმედს მაინც ვიინარჩუნბდით რომ მაშველები მოვიდოდნენ და გვიპოვიდნენ, პირველ დღეს ვერავინ ვიპოვეთ ზებნა მეორე დღისთვის გადავდეთ მერე კი უნდა დაგვეთვალიერებინა კუნძული იქნებ სულაც არ იყო ისეთი მიტოვებული და დაუსახლებელი როგორიც ჩანდა და ჩვენ გვეგონა იქნებ ვიმე მცხოვრები ყოფილიყო რაც მე ძალიან მაეჭვებდა
აი ესაა ბავშვებო მეექვსე თავი იმედია მოგეწონათ კომენტარები დაწერეთ რადგან თქვენი ერთი სიტყვაც კი ბევრს ნიშნავს ჩემთვის
|