აი როგორც შეგპირდით დღეს დავდე წინა თავი პატარა იყო ამიტომ დღეს შევეცდები რომ დიდი დავდო მაგრამ ზუსტად ვერ გეტყვით დააკომეთ და გაიგებთ როდის გაგრძელდება მიყვარხართ
"თავგადასავალი კუნძულ ლუსიაზე"
თავი 12
მერე კი ჩემი ოთახიდან ქვევით ჩავედით სელენა გავაცილეთ და მამაჩემმაც დამიძახა აი დადგა ჩემი ახსნა განმარტებით ბარათის დროც
მამა – მაილს მოდი აქ! ისეთი სერიოზული და საქმიანი ხმა და სახე ჰქონდა რომ ჩემდა უნებურად ამოვიოხრე მივედი მამასთან გვერდით მივუჯექი და ვკითხე
– გისმენ მამა! (თან უცოდველის სახით შევხედე) მამა – მაილს ვინ იყო ის ბიჭი? შენი შეყვარებულია?
– ხომ გაგაცანი და გითხარი რომ ლიამი ჰქვია და ჰო! ჩემი შეყვარებულია რამე მოხდა?
მამა – რას საქმიანობს?
– მსახიობია
მამა – მმმმმმმმ... მერე რას აპირებთ?
– რას ვაპირებთ? არ მესმის მამა რას გულისხმობ!
მამა – რას და ერთად უნდა დარჩეთ?
– არა მამა სხვაგან უნდა დავრჩეთ! :დ
მამა – მაილს ნუ ხუმრობ ასეთ სერიოზულ თემაზე!
– კარგი რა მამა პატარა ხო აღარ ვარ?!
მამა – ვიცი და მგონი პრობლემებიც მაქვს!
– რა?
მამა – უკვე ძალიან გაიზარდე და მეშინია რომ დაგკარგავ
– კარგი რააააააა... რა სისულელეა მე სულ შენი პატარა გოგო ვიქნები!
(ეს ვუთხარი და მამას ჩავეხუტე)
– მიყვარხარ მამა! (ჩუმად წავიჩურჩულე)
მამა – მეც მიყვარხარ!
– ესეიგი შევთანხმდით რომ არავითარი ზედმეტი და გადაკრული სიტყვა და ლიამსაც კარგად მიიღებ ხომ?
მამა – კარგი კარგი მაგრამ ერთი პირობით
– რა პირობით?
მამა – ჩემს თვალწინ ასე აღარ გაკოცოს უთხარი
– კარგი! (სიცილით ვამბობდი თან)
მამა – ძალიან კარგი!
– ესეიგი პრობლემა გადაჭრილია ხო?
მამა – რა თქმა უნდა
– კარგი ახლა უნდა წავიდე ძალიან დავიღეალე დღეს იმდენი ვიარეთ რომ უკვე ცუდად ვარ ხვალ შუადღემდე არ გამაღვიძოთ! დემიც გააფრთხილე!
მამა – კარგი :)
მე ჩემს ოთახში ავედი უკვე საღამო იყო, გარეთ წვიმა წამოვიდა და წვიმის წკაპ წკუპში ადვილად ჩამეძინა ამას პლუს ჩემი დაღლილობა და მკვდარივით 3 საათამდე მეძინა გავიღვიძე და ზოზინ–ზოზინით ავდექი საწოლიდან ასე ჩავიცვი:
და ქვევით ჩავედი ყველანი სამხზარეულოში ისხდნენ, ლაპარაკობდნენ და თან სუფრას შლიდნენ სასადილო ოთახში
დემი – აჰა გაიღვიძა მძინარე მზეთუნახავმა! შენი პრინცი სადაა რო გაკოცა და გაგაღვიძა?
დემი სიცილისაგან ლამის გაფხრეწილიყო როცა ვუთხარი...
– რაა?
დემი – რა და მოთვალე აბა რამდენი საათი გეძინა ისე უკანასკნელი ძილისგუდას რეკორდსაც კი მოხსნიდი
– რა რეკორდი? რის უკანასკნელი ძილისგუდა? კარგად ხარ?
დემი – საათს შეხედე და გაიგებ!
საათს რომ შევხედე 5–ის ნახევარი იყო და გიღივით ზევით გავარდნა დავაპირე
– დემი წამოდი დროზე!
დემი – რაა?! კარგად ხარ?! სად უნდა წამოვიდე?!
– არ უნდა გამოიცვალო? თუ მასე აპირებ რომ დახვდე ბავშვებს?
დემი – ოოოოოო კაი ერთი ნეტა ვინ მიყურებს
– ჯოი! ხო და სელენა მაგან ასე რომ დაგინახოს მთელ შენს გარდერობს ახლით შევასებს ამიტომ გირჩევნია წამოხვიდე!
დემი – ჯანდაბა მაინც მომიგე კარგი ხო მოვდივარ უფ!
ჩვენ სასწრაფოდ ავედით ჩემს ოთახში დემის კაბები და რარაცეები გამოვატანინე ჩემთან და იქ ვიცვამდით და ერთმანეთს რჩევებს ვაძლევდით დემიმ ჯერ ეს მოისინჯა
ლამაზი იყო მაგრამ მე არ მომეწონა მერე ესენი
ეს სათვალე რმ გაიკეთა მაშინვე ვუთხარი: – რაარი ქალო ეგ მოიხსენი! რას გევხარ!
ბოლოდ კი არჩევანი ამაზე შევაჩერეთ
მერე ჩემი ჩაცმის დროც დადგა ჯერ ესენი ვსინჯეთ:
ბოლოს ნერვები მომიშალა რა იმდენჯერ გამომაცვლევინა თან ზოგზე ამბობდა ძალიან გამომწვევიაო, ზოგზე ძალიან დახურულიო, ზოგი მოკლეა, ზოგი გრძელია ძაანო და მომეშალა ძაან ნერვები ლამის რაღაც ჩავცხე როგორც ყოველთვის ამ კაბის ჭიამ ისევ კაბა ამარჩევინა ისე მეც მომეწონა
მერე შევიღებეთ ცოტა–ცოტა რადგან არც ერთს არ გვიყვარდა ძალიან მაგრად შეღებვა
მერე უკვე ახლოვდებოდა ბავშვების მოსვლის დრო უკვე 6–სს იყო გადაცილებული ამიტომ ქვევით ჩავედით მე და დემი და კართან ახლოს დავსხედით უეცრად ზარი დაირეკა და მე მივედი გავიხედე და ჯო დავინახე დემის დავუძახე და ისიც მაშინვე გავარდა კარის გასაღებად თან ასეთ რაღაცეებს აკეთებდა
ამაზე ლამის ცუდად გავხდი იმდენი ვიცინე ჯომ დემი რომ დაინახა თვალები კეფაზე გადაუვიდა მგონი :დ ყველანი მოვიდნენ და სასტუმრო ოტახში ვისხედით რატომღაც ლიამი აგვიანებდა და უკვე ვნერვიულობდი და აი გაისმა ჩემი ტელეფონის ხმაც მე ვუპასუზე ეგრევე ავტომატიურად რადგან ლიამის ნომერი შევნიშნე
– ხო ლიამ სად ხარ? რატომ არ მოხვედი?
უეცრად ხმა ჩამიწყდა რადგან საშინელება მითხრეს მე ამ საშინელებას ვუსმენდი და ვერ ვიჯერებდი ამ დროს კი ალბათ გონებას გულმა სლია და გონება დავკარგე გონს რომ მოვედი სასტუმრო ოტახში დივანზე ვიწექი დსა ყველანი გარს შემომხვეოდნენ ბევშვები ეგრევე მომვარდნენ და ჩამძახოდნენ – მაილს როგორ ხარ? რამე იტკინე? რა მოგივიდა? გესმის ჩვენი? რა გითხრეს? ვინ იყო? რამე მოხდა? მათი ხმა ბუნდოვნადღა მესმოდა აზროვნება რომ დამიბრუნდა ტირილი დავიწყე იყო მხოლოდ ერთი სიტყვა რომლის საშუალებითაც შემეძლო მეთქვა მათთვის ჩემი პასუხი
– ლიამი!
ეს ვთქვი და ისევ ცრემლები წამომივიდა მაგრამ ამან ვერ დააკმაყოფილა ისინი
დემი – რა მოხდა მაილი?! გაგვაგებინე ვერ ხედავ რომ შიშით უკვე გავლურჯდი?
– ლიამი... ის... ის...
თუ გაინტერესებთ რა მოხდა გაიგებთ შემდეგ თავში ხოლო შემდეგი თავისთვის კი კომენტარებია საჭირო ასე რომ თქვენზე დამოკიდებული გავაგრძელებ თუ არა აბა ჰე მიყვარხართ ყველანი იმედი მაქვს მოგეწონათ!
| 
360
823
600
