ამ ყველაფრის შემდეგ ზუსტად 2 წელი გავიდა! . ამდენი ხნის განმავლობაში საქართველოში არავის შევხმიანებულვარ,ის ანას წერილიც უპასუხოდ დავტოვე.ხვალ ჩემი დაბადების დღეა 16–ს ვხდები მაგრამ როგორც წინა დაბადების დღე არც ეს მიხარია) ვინც ამ დღეს მილამაზებდა ის არ მყავდა ამიტომ მახინჯი დაბადების დღე არ მინდოდა!.სახლში რა უნდა მეკეთებინა ავდექი და ცოტახანს გარეთ გავედი სასეირნოდ
მივდიოდი ჩემთვის მარტო და თან ვგრძნობდი რომ ყველაფერი გულზე მაწვებოდა მინდოდა გული ვიღაცისთვის გადამეშალა,მინდოდა იმ წუთას ანა მყოლოდა რომელიც გამამხიარულებდა თავის იდოტური საქციელით მაგრამ არ მყავდა მე ის გვერძე.. გვერძე გავიხედე და თითქოს ანამ გადაირბინა გზაზე,დავაკვიდი მაგრამ უკნიდან ვერ გავარჩიე.უკვე ვფიქრობდი რომ მოჩვენებებიც დამეწყო და ძალიან ცუდად ვიყავი 
იქვე სკამზე ჩამოვჯექი,ფიქრებში გართულს კი მომესმა – გოგონი შეიძლება მეც ჩამოვჯდე? 
- როგორც გნებავთ – მე მეჩვენება თუ მოწყენილი ხარ? – არა არ გეჩვენებათ – მოდი 'თ'–ები არ გვინდა გავიცნოთ ერთმანეთი თუ წინააღმდეგი არ იქნები – მე ბარბარა მქვია – სასიამოვნოა მე მარტინი – ჩემთვისაც – აბა ახლა თუ საიდუმლო არ არის მითხარი რატომ არის შენნაირი ლამაზი გოგონა ასე მოწყენილი? – დიდი ისტორიაა – იმედი მაქვს დავმეგობრდებით და ერთხელაც მომიყვები შენს დიდ ისტორიას ჰომ?:დ – არვიცი – კაი ახლა გული არ გამიტეხო რა:დ – :დ – აი ასე ღიმილი გიხდება – მადლობა – რატომ ხარ მარტო გარეთ? – დაბადების დღე მაქვს მე კი ისინი არ მყავს ვინც მინდა აი ამიტომ ვარ მარტო – უი გილოცავ გენაცვალე.სამწუხაროა. – მადლობ.კარგი წავალ მე ნახვამდის – მოიცადე მოიცადე ასე გაგიშვაა? – ? – ნომერი მაინც მომეცი ან ფბ–ში როგორ ხარ მითხარი და გნახავ<3 – აი ნომერი *** და ასე ვარ ფბ ში (დავუწერე) – კარგი მადლობა ლამაზო გოგონავ – ნამეტანი:დ – დამიჯერე:დ – კარგი წავედი – კარგად დავემშვიდობე და წამოვედი.. 
სახლის გზას გავუყევი.ნელი ნაბიჯებით მივდიოდი.ან სად მეჩქარებოდა. სახლთან რომ მივედი გარედან დავინახე თითქოს ფარდის უკან ვიღაცამ გაიარა.მართლა შემეშინდა უკვე რომ მოჩვენებები დამეწყო.უფრო ახლოს მივედი და უკვე ფეხი ბაკუნის ხმაც მომესმა.უკვე გული მიფანცქალებდა მარამ ჩემს თავს ვუთხარი გეჩვენებათქო და სახლში ამაყად შევაბიჯე. უცბათ შუქი აინთო,თავზე ლამაზი რაღაცეები დამეყარა და ყვირილის ხმა მომესმაა – გილოცაავვ 
ვერ გავაანალიზე ვინ მილოცავდა,თვალთ დამიბნელდა,ყველა მეხვეოდა,უკვე როდესაც მოვედი გონს წინ ანა და ფრანკო იდგნენ. რა დამემართაა? 1 საათი გაშეშებული ვიყავი გონს ვერ მოვდიოდი,მეგონა მეჩვენებოდა,თავი სიზმაში მეგონა.მაგრამ ცოტახანში დავრწმუნდი რომ ეს არ იყო სიზმარი,ეს იყო რეალობა რომელზეც მთელი 2 წელი ვოცნებობდი.. 
არვიცი როგორიაა:xx თქვენი კომენტარებით გავიგებ ამას<3
| 
360
823
600
