ლამაზი ოცნება სრულდება /4/ ♥ .. ! ) დიდიხანია არ დამიდია! ამიტომ ძალიან დიდი თავი თქვენ !;დ კომენტარები არ დაგავიწყდეთ
კარებიდან გამოვედი და გამჭირვალე კარს შევახეთქე თავი:დ ისე შემრცხვა ეგრევე გავვარდი:დ.. .სახლში მივედი და ანას დავურეკე.
– გოგო ვაიმე იცი რა ვნახე კიარადა ვინ ვნახე სააგენტოში? – ვაიმე ნუ ყვირიხარ ყური მეტკინა:დ რა კიარადა ვინ ნახე:დ – ფრააააააანციიისკოოოოოო !!:დ – დიდი ამბავი;დ მერე? – გველო;დ მერე ის რო დღეს პარკში ხო წამოხვალ?.გთხოვ,გთხოვ(10 ჯერ გავიმეორე:დ) - პარკში რა მინდა ვერხარ?:დ – ვაიმე აი ხმა თუ გაქცე პროსტა რა! გთხოვთქო დაქალი ხარ
რაიყოო! – ვაიმე კაი ჯანდაბას.რომელზე?
– იეესს!:დ მე დაგირეკავ:* – კაი უიმეე:დ – კაი გაკოცე წავედი:დ – ისე წადი აღარც დაბრუნდე:D თქმა ვეღარ მოვასწარი გამითიშა;დ – საღამოს უკვე სახლში მივადექი:დ – ჰა რაგინდა?:დ – რა პასუხია ეგ;დ გოგო ვერაფერი ავარჩიე გთხოვ მაღაზიაში
წავიდეთ რა:ხ – აუ ისე მეც:დ წავედიით!!:დდ მაღაზიაში გავიარეთ და როგორც გვჩვევია
1 საათი ვარჩევდით:დ და ძლივს ავარჩიეთ:დ 
7 საათი გახდა,მე და ანა სახლიდან გავედით და პარკში მივედით.არავინ არ იყო
საერთოდ.მე კი იმედი გამიცრუვდა,მეგონა რომ მომატყუა,აღარავინ მოვიდოდა.ანამ კიდე ჩხუბი დამიწყო ეგრევე:დ - ვაიმე ეხლა გაგლიჯავ შენ:@ - მე თავი დამანებე და იმის გაგლეჯვაში მეც მოგეხმარები - აბა სადაა გოგო?:@ მომატყუე?:@ - მეც მომატყუეს )) ამ ლაპარაკის დროს უცბათ თავზე რაღაცეები დაგვეყარა,მაღლა
ავიხედეთ და ლამაზი ფიფქებივით ცვიოდა, მარცხნიდან ანას შეყვარებული გამოხტა;დ მარჯვნიდან
ფრანცი:დ. სახეზე სულ გავწითლდი,აღარ ვიცოდი რა უნდა მეთქვა,ჩუმად ვიდექი და ხმას ვერ
ვიღებდი,ანი კიდე ბოლო ხმაზე კიოდა და ერთმანეთს ესიყვარულებოდნენ:დ.თან ვფიქრობდი
რომ ადრე იყო 14 წლის ასაკის ბავშვისთის ასეთი რომანტიული დღე :დ,მაგრამ არ მინდოდა
ეს წუთები დამთავრებულიყო..ფრანცი მომიახლოვდა,ხელი მომკიდა,ისეთ თბილი ხელი ქონდა:დ – ბარბარე წამოდი სკამზე ჩამოვჯდეთ ) – კარგი ) მეც აუღელებლად გავყევი,იქვე დავჯექით და ანას და ზაიანს
ვუყურებდით – აბა თქვი ხომ კარგი სიურპრიზი გამომივიდა?:დ – ნუ მე რო არ ვყოფილიყავი:დ – ეგ კიი:დ შენ ხარ მთავარი:დ – აბაა :$:დ (უფრო გავწითლდი:დ) – გიხდება სიწითლე:დ – რა შემატყე გაწითლების:D – მე ვერ გამომაპარებ;დ იმდენი წითელი მინახავს:დ – ოოჰ ეგ რაიყო ვითომ:დ. – კარგი კარგი დაივიწყე. წამოდი ცოტა გავისეირნოთ სულ
ამათ ხო არ ვუყურებთ;დ – კარგი :დ სკამიდან ავდექით და აუღელვებელი ნაბიჯებით დავიწყეთ
სიარული,თითქოს ორივეს გვინდოდა რაღაცის თქმა მაგრამ ვერცერთი ვერ ვამბობდით,ეს მშვიდი
და ლამაზი წუთები ტელეფონის ზარმა გაგვიფუჭა:დ – ერთი წუთი ფრან:დ – რა პრობლემაა
– ხოო დედა რაგინდა?:@ – რა ხმა გაქ შვილო? – უიმე არაფერი,რაგინდათქო? – რა მინდა და ანა სადაა? დედამისმა დამირეკა ტელეფონი
გამორთული აქო,მოდით ორივე სახლში აქ იქნება დედამისიც. – ოო ხო ცოტახანში.! – მალე !!
ძალიან არ მესიამოვნა ეს ზარი;დ.ეს წუთები ხომ მეორედ
არ განმეორდებოდა:(.
– ბარბ რამოხდა? – არაფერი უნდა წავიდეთ მე და ანა ) – ეე კარგით რაა,.ეხლა კაფეში გვინდოდა დაგვეპატიჟეთ.არ წახვიდეთ – ნუ უნდა წავიდეთ რავქნათ ))
– კარგი მაშინ გაგაცილებთ მაინც
– არა ნუ შეწუხდებით
– რა შეწუხებაა ,ღადაობ?:დ
– :დ აანა მოეხირე აქ!!:დ
– ვაიმე რაჯანდაბა გინდა:?;’დ რატოო მიმწარებ ცხოვრების
ლამაზ წუთებს?:დ – სახლში რო მივალთ დედაშენი გაგამწარებს )(კმაყოფილი
სახით შევხედე:დ) – წაეთრიე გაეთრიე ეხლა!:დ
გზაში ნაყინები გვიყიდეს,2 წყვილისავით მივდიოდით:დ
მაგრამ მხოლოდ 1 წყვილი იყო და 2 მეგობარი )).როგორციქნა სახლში მივედით,როგორც კი
შევედით ანას დედამ ეგრევე დაიწყო :დ – გოგო შენ გიჟი ხარ? რამდენი ხანი გირეკავდი,გული გამისკდა:@ – ოხ რა პანიკიორები ხართ ეს მშობლები:@ დამიჯდა ტელეფონი:@ – შვილი რო გეყოლება ვნახავთ როგორ არ იქნები პანიკიორი:დ ანა შემომიბრუნდა – ნუ მე არ შემეშნდება ეხლა ზაიანის შვილი კარგი იქნება:დ – ანუ შენ ცუდი ხარ:დ ჰაჰა გამოტყდი:დდ;პპ – რამდენს ტლიკინებ იცი?:დ – არ აკლებ!:დ 
გადიოდა დღეები ,მე და ფრანცის შორის არაფერი ხდებოდა
განსხვავებული,ის უფრო და უფრო მიყვარდებოდა და სწორედ ეს მტკენდა გულს რომ ის მხოლოდ
მეგობრული თვალით მიყურებდა: |.სააგენტოში ამის გამო წინსვლა დიდი არ მქონდა,აღარ მახსოვდა
არასდროს რა უნდა გემეკეთებინა,ეს დედას მეგობარმა მოახსენა,ყოველდღე აგვიანებს,ძალიან
დაბნეულია და წინსვლასაც ვერ ვხედავთო,მაგრამ ვიცი ამ ბავშვს შეუძლიაო.დედა ამ სიტყვების
გაგონებაზე ოთახში შემომივარდა. – ბარბარე ! შენი ოცნება აგიხდინე ! სააგენტოშ მიგიყვანე
! მოეწონე! მოგეცა შესაძლებლობა რამე გაგეკეთებინა! შენ კი დებილივით დადიხარ:@! რა
დაგემართა ამიხსენი! – დედა მეც გითხარი არ გამომივათქო – პირველ დღეს გამოგივიდა! ესეიგი შეგიძლია ! მე ვიცი
შენ რაც გჭირს ! – არაფერიც არ იცი ! და არც არაფერი მჭირს! თავი დამანებე
! – ყველაფერი კარგად ვიცი ! შენი და ანას მესიჯები წავიკითხე – აა შენ სხვისი მესიჯების კითხვაც დაგიწყია? – მტვერს ვწმენდდი როდესაც კომპიუტერში შევამჩნიე სახელი
‘ფრანცი’ ამის შემდეგ გავაგრძელე კითხვა ! – არ უნდა წაგეკითხა ! – დედა ვარ და საჭიროა ყველაფერი ვიცოდე მითუმეტეს 14
წლის ბავშვზე ბარბარე ! – ამის ცოდნა არაა საჭირო! არაფერი ხდება ! რადროს ეგეთებია 14 წლის ბავშვისთვის! – სიყვარულმა ასაკი არ იცის! როდის გეწვევა მაგას შენ
ვერ გაიგებ! ბაბარე მესმის შენი! მეც ქალი ვარ.შეგეძლო გეთქვა ჩემთვის! – არა დედა თავი დამანებე! არაფერი მჭირს! რამე მეტყობა
შეცვლის? არა! არავინ მიყვარს არა~! – შენთან წესიერი ლაპარაკი არ ჭრის! ზეგ მამაშენთან მივდივართ
ჩაალაგე ბარგი ) – რაა? მეღადავები? – ამხელა ქალი რო გეუბნები გაიგე და ჩაალაგე ბარგითქო
! იქ მიგიყვან სააგენტოში და იქ შეძლებ –არა!! რეებს მეუბნები თუ უფიქრდები! სკოლა? მეგობრები?
ანა?! ჩემი ქვეყანა?:@ – იქაც გეყოლება,მეგობრები,ანასნაირი,გექნება ახალი სკოლა,და
ის იქნება შენი ქვეყანა! ნუღა მალაპარაკებ ბევრს:@! რახანც ასე ვთქვი ასე უნდა იყოს
– აააჰა ეგრე ხო?! კარგი მე ამას გავაკეთებ მაგრამ არასდროს
დამავიწყდება რომ ყველაფერს მაკარგინებ! ეს დაიმახსოვრე! როგორც კი ოთახიდან გავიდა ცრემლები წამსკდა თვალებიდან,ვფიქრობდი
ყველაზე და ყველაფერზე,ვფიქრობდი როგორ უნდა მიმეტოვებინა ეს ყველაფერი.ვფიქრობდი ფრანცზე
რომელსაც ვეღარასდროს ვნახავდი. მთელი ღამე ცხარე ცრემლით ვტიროდი და როგორციქნა ძლივს მიმეძინა. 
დილით ჩამეძინა და სკოლაში ცოტა დავაგვიანე.რომ შევედი ეგრევე ანა შემხვდა. – ოოჰ დიდება შენს გამოჩენას ქალბატონო ბარბარე:დ როგორხარ?
სად ხარ აქამდე? – რომ გითხრა კარგადთქო მოგატყუებ ) – რაგჭირს – რა უნდა მჭირდეს? უბრალოდ ვერ ვარ ხასიათზე – რა არაფერი მე რას მატყუებ! რაღაცა დღეს ის ბარბარე
არ ხარ! ახლვე ამიხსენი! – არაფერი მეთქი ვერ გაიგე?!(დავუყვირე) – ვააჰ )) ჩემი საუკეთესო დაქალი თუ ამხელაზე დამიყვირებდა
არ მეგონა ) თუ არ მენოდბოდა არ მეგონა ) კარგი ბოდიში რომ შეგეკითხე )) ეს მითხრა და წავიდა. საპირფარეში შევვარდი და ტირილი დავიწყე,ვატყობდი ის
ბარბარე აღარ ვიყავი!,არ მეგონა ასე თუ შევიცვლებოდი,ვატყობდი რომ საშინლად ვიყავი.ასე
არ უნდა მოვქცეულიყავი ანას  ღმერთო რატომ!! 
მთელი დღე სკოლაში მარტო დავდიოდი,არაფერი ვიცოდი და
2–იანებიც მივიღე,მაგრამ სულ არ მადარდებდა ეს,ეს ხომ ჩემი ბოლო დღე იყო ჩემს საყვარელ
სკოლაში ;( მე ხომ ვეღარ მივიღებდი აქ 2–იანს,ვეღარ ვნახავდი ბავშვებს;(მთელი დღე თვალიდან
ცრემლი არ შემშრენია.ხვალ უკვე აეროპორტში უნდა მივსულიყავი და გავფრენილიყავი ჩემი
ქვეყნიდან! მაგრამ გული აქ უნდა დამეტოვა! 
როგორცკი სალხში მივედი ბარგის ჩალაგება დავიწყე,ყველაფერი
სველდებოდა ჩემი ცრემლით,თან ვატყობდი რომ თვალზე ცრემლი მიშრებოდა.ხელები არ მემორჩილებოდა
რომ ეს გამეკეთებინა,! არავის დავმშვიდობებულვარ;( ჩემს ანასაც კი! ჩუმად მივიპარებოდი!.გათენდა
დილა და დადგა ის დრო როდესაც ჩემი ფეხით უნდა მივსულიყავი იქ და უნდა ამეღო ფეხი ჩემი
მიწიდან!ძალა არ მქონდა ამის მაგრამ დედაჩემი მაძალებდა! მან დამაძალა თვითმფრინავში
ასვლა ! დავჯექი! გავფრინდით! ჩემი სხეული წავიდა მაგრამ მთელი ჩემი გული,მე იქ! საქართველოში
დავტოვე ! 
| 
360
823
600
