–და რომ არა?– უნდა ეკოცნა მაგრამ ამ დროს ფეხებშუა ამოვარტყი. –ხომ გაგაფრთხილე არ გამაბრაზოთქო ხოდა შენი მიიღე............ხო და ეხლა კეთილი ინებე და დაახვიე აქედან.–მანაც ხმის ამოუღებლად შეასრულა ჩემი სურვილი და დამტოვა მე ამ მოვლენების გადამკიდე გუნება წამიხდა, აღარაფრის სურვილი აღარ მქონდა, ამიტომ მთელი დღე სანაპიროზე დავსეირნობდი და იმ ვაჟბატონზე ვფიქრობდი რომელმაც ბოლო ერთი კვირაა ჩემი ცხოვრება თავდაყირა დააყენა. სანაპიროზე ჩემთვის წყნარად ჩაფიქრებული მივსეირნობდი როდესაც ნაცნობი და ამავდროულად გაბრაზებული ხმა მომესმა, რომელიც მე მიხმობდა, მივიხედე და დავინახე რომ აჩი ჩემსკენ თავპირისმტვრევით მორბოდა, ეს კი კარგს არაფერს მოასწავებდა, მიუხედავად იმისა რომ ჩხუბში ზედმეტათაც კი ვიყავი გაწაფული ვიცოდი, რომ აჩის მაინც ვერ მოვერეოდი ამიტომ რაც ძალი და ღონე მქონდა გავრბოდი სადაც უფრო მეტი ხალხი იყო იქით მივისწრაფვოდი, თვითმხილველების წინაშე შანსი უფრო ცოტა იყო რომ რამეს დამიშავებდა, მაგრამ იქამდე მისვლა არ დამცალდა , აჩიმ მხარზე ხელი ძლიერად წამავლო, ისე ძლიერად რომ მეგონა ცოტაც და ძვალს გადამიმტვრევსო, ჩემდა უნებურად ამოვიკვნესე ტიკივილისგან და ცრემლებმა როგორც მარგალიტებმა ისე დაიწყეს ცვენა ჩემი თვალებიდან. – აჰ გტკივა არა? ჯერ სად ხარ, ყველაფრისთვის პასუხს აგებ – დამიწყო ქართულად ყვირილი. – რა გინდა აჩი შემეშვი გუშინდელი არ გეყო?– ყვირილი უნდოდა ? ხო და არც მე დავაკელი იმის მიუხედავად, რომ წინ კარგი არაფერი მელოდა ვეცადე ჩემი შიში მაინც დამეფარა. –ეხლა კარგად მომისმინე გოგო ! შენ ჩემი ხარ! ჩემი პირადი საკუთრება და ნებას არ მოგცემ ასე აბუჩად ამიგდო და იცოდე სხვას არავის გაეკარები, თვით ირაკლისაც თორემ გეფიცები ყველას ჩავაძაღლებ ვინც შენთან მოკარებას გაბედავს_ რომ ვუყურებდი ვერ გეტყვით პანიკის შემოტევებს როგორ ვითმენდი, ისეთი საზარელი სახე ქონდა, შეშლილს ჰგავდა. –ეხლა შენ მომისმინე შე ნაბი*****ო, იცოდე სადაც დამინახავ გზის მეორე მხარეს გადადი თორემ, აი ზუსტად იმ ირაკლის ვფიცავარ იქვე გაგასაღებ სადაც გნახავ და ხელი გამიშვი თორემ მთელი შენი ცხოვრება განანებ ამ საქციელს. –აჰა შენსას არ იშლი არა? ხო და ეხლა გასწავლი ჭკუას!– ეს იყვირა თუ არა პირსისკენ გამაქანა პირსის ქვეშ ძალით შემათრია ხელების ფათური დამიწყო, მე ვკიოდი მთელ ხმაზე ხელებს და ფეხებს ვურტყამდი მთელი ძალით მას კი ეს საერთოდ არ ანაღვლებდა ჩემი მშველელი კი არსაიდან არ ჩანდა, სანამ ვიღაცამ აჩის თავზე ლუდის ბოთლი არ გადაამტვრია, აჩი კი ქვიშაზე უსოლოდ წაიქცა აი მაშინ კი დავინახე ჩემი მშველელი რომელიც სადღაც ასე 18 19 წლის გოგონა იქნებოდა, არც ის გავდა სხვა დაპრანჭულ გოგოებს. _ჰეი კარგად ხარ?– მე უარის ნიშნად მხოლოდ თავი გავაქნიე– წამოდი ჩემთან წაგიყვან ჩემი სახლი აქვეა– მეც თანხმობის ნიშნად მხოლოდ თავი დავუქნიე. ჩემი უცნობი გმირის სახლი მართლაც რომ იქვე ახლოს იყო, სახლში შემიყვანა და საუბარი გამიბა. –გამარჯობა! მე ეშლი ვარ!....შენ რა გქვია? –ა...აანნნააა–ვთქვი აღელვებულმა, ჯერ კიდევ შეშინებული გახლდით. –დაწყნარდი ანნა აქ აღარაფერი გემუქრება. –მმმადლობა, არც კი ვიცი შენ რომ არ დამხმარებოდი რა დამემართებოდა _ ამის თქმა და ჩემი ხმამაღალი ტირილი ერთი იყო, სულ ერთიანად ვცახცახები , ეშლი მოვიდა და მომეხვია დაწასყნაებლად კი ზურზე ხელებს მისვამდა და თან მეურჩულებოდა –ჩუ ჩუ ჩუ დაწყნარდი მე შენს გვერდით ვარ, არ დავუშვებ ვინმემ რამე დაგიშავოს!– ცოტა ხანი ასე ჩახუტებულები ვიდექით შემდეგ მე დავიწყე საუბარი. –უკაცრავად ტელეფონი არ გაქვთ? ჩემი იმ შემთხვევის დროს დავკარგე. –ამ. კი როგორ არა...........აი გამომართვი– მე როგორც კი ტელეფონი გამოვართვი მაშინვე ირაკლისთან დავრეკე. –გისმენთ? –ირაკლი ანი ვარ – დავუწყე ქართულად ლაპარაკი და თან ვეცადე ხმაზე არ დამტყობოდა რომ ნამტირალევი ვიყავი. –ჰოუ ! რატომ რეკავ უცხო ნომრიდან? – ჩემი დავკარგე და ეშლიმ მათხოვა. –ეშლიმ? ვინაა ეშლი? ჰა გოგო მე და ლიზის ეჭვიანობის საბაბი უნდა გვქონდეს?–დაიწყო ლაზღანდარაობა–უი მართლა ეხლა იცი სად ვარ? შენს სატრფოსთან ხმის ჩამწერ სტუდიაში, ნეტა განახა რას ყროყინებს.–და დაიწყო როხროხი. – აუ ირაკლი სახუმაროდ არ მაქვს საქმე მოდი რა მალე ეშლისთან ვარ – ამის თქმა და ახალი პანიკის შეტევა ერთი იყო. – ანი კარგად ხარ რა გჭირს? რა მოხდა? –რა და ის ნაბი*****ი აჩი მოხდა სულ სიცოცხლეს რომ მისპობს. – რა აჩი? აჩი ნახე? რამე ხომ არ დაგიშავა? – ხო ვნახე და ნეტა არასდროს გამეცნო უნდოდა დაეშავებინა მაგრამ ეშლიმ გადამარჩინა. –სად ხარ? ის ნაბი*****ი სად გდია? –არ ვიცი სად ვარ, მოიცა აგერ გოგოს დაგალაპარაკებ და ის აგიხსნის– ამ დროს ეშლის გადავაწოდე ყურმილი და ვთხოვე აეხსნა თუ სად ვიყავი, როდესაც საუბარს მორჩა ტელეფონი გათიშა და საუბარი წამოიწყო. –უკაცრავად მაგრამ რა ენაზე საუბრობდი? – აჰ უი ბოდიში რა უზრდელი ვარ, ბოდიში საერთოდ ასეთი უზრდელი არ ვარ მაგრამ ეხლა აფორიაქებული ვარ და ნერვებს ვერ ვთოკავ ბოდიში! აააა ისა ქართულად ვლაპარაკობდი...მე ქართველი ვარ და აქ დასასვენებლად ვარ ჩამოსული მაგრამ როგორც ხედავ არ მაცდიან. – ააა გასაგებია! შეიძლება გავიგო ის ბიჭი მე რომ გავთიშე ვინ იყო? – ნუ მოკლედ............–ცოტა რამ მოვუყევი ჩემსა და აჩიზე რაც შეიძლებოდა რომ მას სცოდნოდა. – აჰ რა არაკაცი ყოფილა კიდევ კარგი არ ვიცნობდი თორემ ეგრე ადვილად ვერ გადამირჩებოდა –თქვა გაბრაზებულმა რომელსაც თვალები სიბრაზით და სიძულვილით უელვარებდა. –არც კი ვიცი მადლობა როგორ გადაგიხადო........შენ რომ არა არ ვიცი რა დამემართებოდა. –უბრალოდ ვიმეგობროთ...........რატომღაც რომ გიყურებ მგონია რომ მაგარი მასტი უნდა იყო.–მე მის ჟარგონულ მომართვაზე გამეცინა. –ვისთვის როგორ .... პრანჭიკელა დატყაპნილი გოგოები ნამდვილ ალქაჯათ და შეურაცხადად მთვლიან ... ბიჭები გადარეულ გოგო და მაგარ როგორც შენ თქვი მაგარ მასტად .... ახლა კი შენ გამოიტანე დასკვნები. –უკვე გამოვიტანე. –მერე და რა დაადგინე? როგორი ადამიანი ვარ? –ისეთი როგორებთანაც ვმეგობრობ! –ხო და ძალიან კარგი! ვიმეგობროთ? –კი ვიმეგობროთ!–და ხელი ჩემომართვა. –აქ მარტო ცხოვრობ? –ამ ხო სახლიდან გამოვიქეცი! –შეიძლება გავიგო რატომ? –მშობლები ძალიან მზღუდავდნენ ყველგან დაცვას მაყოლებდნენ მეგობრებს დამაშორეს და შეყვარებულს დამაშორეს ეგ კი არა დაჯე საქმრო შემირჩიეს კიდეც მეც ვერ გავუძელი ყველა ვაგინე და წამოვედი. –ეუფ! ეს რა დაგმართნია! ისე რაღაცით ჩემს თავს მაგონებ მეც დაცვას მაყოლებდნენ ყველგან მაგრამ ჩემი ხასიატის გადამკიდე ჩუმად მომყვებოდნენ მეც კი რომ არ გამეგო მითვალთვალებდნე რა........ მაგრამ მე ვეთესებოდი ხშირად. –მერე აქ როგორ გამოგიშვეს? –აი ეგ მეც მიკვირს. –ისე ფრთხილად იყავი რამე ისეთს არ იმზადებდნენ. –ვიქნები.......ეშლი რამდენი წლის ხარ? –18 –ის შენ? – მე ზეგ ვხდები 18 წლის. –ვაუ გილოცავ! –ეეეეეე ჯერ ადრეა ზეგ მომილოცე შვენ ხომ დავმეგობრდით არა? –ახ ხო სულ დამავიწყდა :დ ..................ეხლა რას აპირებ უჩივლებ? –არა არ ვუჩივლებ , რომ ვუჩივლო ამას მამა გაიგებს და მერე გამომკეტავს ოთახში როგორც რაპუნცელი გამოკეტეს ერთ დროს და მერე მშვიდობით სივილიზაციავ და გამარჯომა მარტოობავ და მოწყენილობავ. –ხო........ისე მაგაში მართალი ხარ, მაგრამ ასე ხახვივით არ უნდა შერჩეს მაგ ნაბი****ს ეგ საქმე.––როდესაც ეშლიმ აჩი როგორც ნაბი*****ი ისე მოიხსენია გამეცინა. –რა გაცინებს? –რა და ყველა მაგაც რომ ეძახის ეტყობა რომ ნაბი*******ისთვის ყოფილა დაბადებული, და ხახვივით რომ არ შერჩება ეგ ამბავი ზუსტად მაგის მეშინია. –რატომ? –მე მეხლა ვისაც ელაპარაკე იმას შეიძლება შემოაკვდეს. –ნუ ღელავ თუ შემოაკვდა დიდი ამბავი ღირსი კი არის. –მე იმ იდიოტზე სულ არ ვღელავ, არ მინდა ირაკლის მერე პრობლემები შეექმნას. –ირაკლი ვინ არის? –ირაკლი შენ რომ ბიჭს ელაპარაკე მაქ ქვია, უფროსი ძმასავით მყავს............ –აჰ გასაგებია............ ამ დროს სად იყო და სად არა კარზე ბრახუნის ხმა გავიგეტ და ჩვენც კარის გასაღებად გავემართეთ, როდესაც კარები გავაღეთ იქიდან გიჟივით ირაკლი და ჯასტინი შემოვვარდნენ. –ანი ანი ანი კარგად ხარ?– მოვიდა მომეხვიდა და შემათვალიერა ირაკლიმ. ჯასტინი– ის სად ჯანდაბაში გდია?–როდესაც დარწმუნდა რომ არაფერი მჭირდა, კბილებსშორის გამოსცრა, რომელის დანახვაზეც შეგეშინდებოდათ ისეთი ალეწილი ჰქონდა სიბრაზიზგან სახე. ეშლი– პირსსთან გდია ისე ჩავარტყი რომ მინიმუმ 3 საათი გონზე ვერ მოვა– ამის ტქმა და ჯასტინის კარებისკენ გავარდნა ერთი იყო, მაგრამ ისევ ირაკლიმ გვიშველა ირაკლი–ჯასტინ შეჩერდი მაგას მე მოვუვლი შენ გოგოებთან დარჩი. ჯასტინ– არა მეც მოვდივარ, არ შევარჩენ არაფერს, მაგ...............–მოჰყა ლანძღვა გინების კორიანტელს. ირაკლი–ჯასტინ გეყოფა! შენ არსად არ წამხვალ! ხალხი გიცნობს და ეს საქმეს გაართულებს, აი მაგ არაკაცს კი მე და ლოგანი მივხედავთ შენ კი აქ დარში ვინ იცის შეიძლება გონს მოვიდა და არ მინდა გოგოებს რამე დაუშავდეთ–და რაღაცნაერი მძერით გახედა ეშლის, ერთმანეთს ისე შეხედეს გეგონეოდა უკვე დიდი ხანია იცნობენო. ჯასტინი– კარგი. ამის თქმა და ირაკლი წავიდა მე კი ჯასტინს გაოგნებულმა შევხედე. –შეიძლება გავიგო შენ აქ რა გინდა? ეშლი– დიდი ბოდიშით საუბარს რომ გაწყვეტინებთ მე დაგტოვებთ, აქვე მაღაზიაში მაქვს საცმე და მალე მოვალ– გვითხრა თუ არა გავიდა და მარტონი დაგვტოვა........................
|