|
|
მთავარი » 2012 » თებერვალი » 6 » - ჩანაწერი ))
|
* * *
– ააქ აარ ხაარ ! აარ დაამიიხაატაავ ნაახაატეებს )) ვერ მომიიძღვნი ააკორდეებს ♥ კი მაგრამ... ყველაფერი დამთავრდა? (( კარგი რა... მაპატიე რა... (( აუუ გთხოვ რა... ქარი ქრის.. ვიყურები მე გარეთ )) არ ხაარ ((( აარ მეელოოდეები... ციივა ! მმციივაა ! ყინაავს ! სულშიი ყინავს გულში კი მცხელა ♥ იცი როგორ მცხელა? )) გელოდები : )) იმედი მეწურება... ვღელავ((( ვდუმდები... (( მენატრები ♥ არ მჯერა რომ დამიბრუნდები... მაპატიებ (( როგორი ამაყი ხარ ♥ იისეევ თოოვს,, წვიიმს,,, ქარრიი ქრიის (( გეელოოდები )) და ვიიციი რროომ აარ ხაარ ააქ ! აარც მოხვალ )) აარც დაამმხეედაავ.. (( დაა იიიქნეებ ცუუდადდ ვაარ?! აამააყი ხაარ )) აუ მოდიი რაა (( გთხოოვ რა... დამხედე რა ))
* * *
იიცი... მეე იისეევ იისეეთიი ვაარ )) ხოოო რაა იიყოო? გგონია როომ ააღაარ მეენაატრეებიი?! ააღაარ მაახსოოვხაარ? იცი როგორ ცდები? არა,არა... მეე შეენ მახსოოვხაარ )) დაა მე კვლავ მენატრებიი )) მენატრები როგორც ღმერთი მჭიირდება რომ იყოს ჩემთან ))) ისევ მახსოვხარ... არ იცი ?! ხო... ისევ მახსოვარ )) გგონია დამავიწყდი? იცი... მეე იისეევ მიიყვაარხაარ ))
* * *
მე ვწერ ამ მოთხრობას წვიმიან ბალახზე, როდესაც წვიმს... არავარ მარტო. წვეთები ეცემიან მინას ) სისხლიან მინას. ტირის გული. იცით... მე ახლა მაგონდება ჩემს სიცოცხლეში ქარიშხლიანი, ჭექაქუხილიანი დღეები... იცით.. ჟრუანტელი მივლის. და შავი ნისლი მაწვება ირგვილვ, და შავი ნისლი მაწვება ირგვლივ. წინ უფსკრულია. მივდიოდი.... ნელა... რათა მენახა მე დღისით დილა )) ვუახლოვდებოდი სიბნელეს. როგორც დიდ მღვიმეს. სადაც სამუდამოდ ჩავიძირები და მოვკვდები. თითქოს ყოველ ღამეს მოაქვს სიშორე და განშორება... მე კი მეშინია...ჩემს ცხედარს ნელა, წყნარად, ტირილით ჩუშვებენ სამარეში... და მომაყრიან სახეზე მიწას... ვიღაც მესაფლავე აქ მე პროცესებს მიწყობს.. დაღამდება...სიჩუმე იქნება... ტირილის ხმა ისმის... უფრო ქვითინის. არაფერი არ ჩანს სასაფლაოების გარდა... ზოგიერთი ქალი, შავი კაშნითა და შავი ტანისამოსით... ისიც არ ჩაანს... ბაგეები კი ჩანს : ადექი, არ დამტოვო, მიყვარხარ რა... ბოლოს კი ისევ ტირილი..საბოლოოდ მაინც დავრჩებით მე და ჩურჩული )) მე მეშინია.. ერთხელ როდესაც გამოვიქცევი... გიჟი ვეგონები ალბათ ვიღაცას... გიჟივით ვიკივლებ, გიჟივით ვიცინებ.... რომ მიშველონ... დამიფარონ... მაგრამ არავინაა აქ ჩემი მხსნელი..! არავინ მოდის.. ისევ დავეცი... დავიწყე ტირილი... მთლად ჭუჭყიანი ვარ... შუბლიდან სისხლი მდის ; )) მაცვია დაწყევლილი კაბა,მაისუი და ფეხსაცმელები:Xგაცვეთილი ქუდი... დავდივარ ასე. მარტოდ–მარტო...მე.. შეშლილივით)) გაიხედავენ სასაფლაოსკენ ხედავენ ცარიელ კუბოს... მერე მე... იტტყვიან გიჟიაო, საწყალიაო,მეცოდებაო)) არადა მესმის მე ეს ყველაფერი... ბედმა დამჩაგრა... ცხოვრებამ...იცით... ეს ყველაფერი სიყვარულით ხდება..მე იგი მნატრობს.. მე ისევ ვკვდები )) ვეცემი ისევ... ჩავწვები ისევ.. კვლავ გაჩნდება სიშავე... მე ჩავწვები ისევ... ასე გაივლიან საუკუნეები... ჩემს სასაფლაოზე ამოვა ეკალი )) რომელიც სხვა იებს უშლის ხელს ზრდაშ,,,, თუმცა ია მაინც მეფერება, მაინც მომეხვევა, მაინც მეფერება:***
* * *
შემოდგომაა... სუსხი დაჰკრავს ამინდს... წვიმა...მარტოობა... ეს ყველაფერი დღეს მიზიდავს... რატომღაც დღეს... მივდივარ უენოდ,უელოდ... ჩემს ფიქრებში ჩაკეტილი... მხოლოდ მე... მე და ჩურჩული : ))) სხვა არავინ მჭირდება... ყველამ მიმატოვა,დამივიწყა. დავიჯერო ასეთი სასტიკი ვარ?! აღარავის ვახსენდები... აღარავის ვჭირდები... რატომ?! (( უფალო... ხმა გამეცი რა... რატომ... რა დავაშავე... განა ასეთი ცუდი ვარ? განა არავის ვუყვარვარ? მე ხომ არავის ვახსენდები... მტკივა გული. ვტირი.... ნუთუ ვტირი? ცრემლები თავისით მოექანებიან დიდრონი თვალებიდან. მე არაფერ შუაში ვარ... ისინი თავისით მოდიან ჩემთან : )) აღწევენ პირდაპირ შიგ გულში... მსვილი ისრით მიჩენენ რკალებს. სიცოცხლის რკალებს თითქოს რაგაც ჩამესო... მეტკინა... მტკივა... თვალი ამეხილა... მე ჩემი მტერი ახლა ვიცანი ახლა გავიგე მათი არსებობა... ჩემი მოყვარეც ახლა ვიცანი... და მე მივხვდი თუ... ვინ ვინ ყოფილა მმციივაა ! ყინაავს ! სულშიი ყინავს გულში ყინავს.
* * *
აღარ შემიძლია... როგორ დავიტანჯე) როგორ დავიღალე, დავიჩაგრე) მჯერა რომ... ერთხელ მეც სანთელივით ამოვიფრქვევი. ყველა დამინახავს როგორც ვინატრე J მე ამ სამყაროში ლამაზ ფერებს ვეძებ ))) მაგრამ არაფერია... არ მიყვარს ბოროტება. მე ხომ ერთი უსუსური არსება ვარ. რომელიც გელოდება... კვლავ J რომელსაც უყვარხარ შენ. სჯერა რომ მიხვალ. რომელიც შენგან სითბოს, ალერსს, ჩახუტებას და მონატრებას ელის... მე ხომ... ერთი ჩამომხმარი ფოთოლივით ვდნები... ვკვდები J ვიცი რომ არ გიყვარვარ... ვცდილობ საკუთარი თავი დავარწმუნო... მაგრამ მე ხომ სულელი, ჯიუტი გოგონა ვარ J არ მჯერა J არაფერი გამაჩნია... ერთადერთი... შენ ხარ (((( მაგრამ... ისიც უკვე დავკარგე... სამუდამოდ (( ვიყინები... მცივა... გელი... ვდგევარ იმ ადგილას ... საიდაინაც წახვედი და დამიტოვე სიტყვა : „ აღარ, ვეღარ მიყვარხარ " . მაგრამ არ შემიძია გადმოგცე... ზუსტად, წამიერად მახსოვს ის წუთები როდესაც მეხუტებოდი და მეუბნებოდი : „ შენს გარეშე სიცოცხლე არ შემიძლია, წარმოუდგენელია...ვერ შევძლებ... ღმერთო როგორ მყვარებიხარ „ – ო J როგორ გელიან ეს ჩემი გრძნობები ((((( მიტოვებულნიიიი
|
|
კატეგორია: BooK < 33 |
ნანახია: 1043 |
დაამატა: -ტრიქსი
| რეიტინგი: 0.0/0 |
|
360
823
600
