თოვდა...
ერთ მიტოვებულ ადგილას სიჩუმეს ვიღაცის ტირილი არღვევდა... ეს ვიღაცა კი გაყინულ ქვაზე იჯდა და იმასაც არ აქცევდა ყურადღებას თუ როგორ ათოვდა თავზე...
გოგონა იყო რომელიც შეუჩერებლად ტიროდა, როგორც თოვლი... მას ხომ რაღაც ტკიოდა და გვერდით არავინ ჰყავდა რომ დახმარებოდა... ის უბრალოდ მარტო იყო... ყველასაგან შორს...((
გოგონა გამოფხიზლდა, თავი ასწია და ცრემლები მოიწმინდა. ჯიბიდან პატარა გაკეცილი ფირცელი ამოიღო, თვალი გადაავლო და ისევ ატირდა...(( გაბედულად ისევ მოიწმინდა ცრემლები, ამჯერად თავის შეკავება შეძლო... სიცივისგან გათოშილ ხელებს დახედა და ჯიბეებში ჩაიწყო რომ ცოტა გამთბარიყო...
გვერდიდან ვიღაცის ხმა შემოესმა... ნაცნობი ხმა იყო ამიტომაც ყურადღება არ მიუქცევია და ისევ თავი ჩახარა.
-შენ რა ტირი???-იკითხა ბიჭმა.
-ჰო ვტირი-ისე თქვა გოგომ თავი არც აუწევია... ბიჭი გოგოს გვერდით მიუჯდა და ისევ დაარღვია სიჩუმე.
-მერე და რატომ ტირი???-გოგონამ არაფელი უპასუხა. ის პატარა ფურცელი წეღან რომ თვალი გადაავლო ბიჩს გაუწოდა და ისევ ატირდა...
ბიჭმა სწრაფად გადაიკითხა ნაწერი:
„მე აღარ მიყვარხარ... მინდოდა პირადად მეთქვა მაგრამ ვერ გავბედე... იცი? საერთოდ ქალაქიდან გადავდივარ აჯობებს თუ დამივიწყებ..."
ბიჭმა წაკითხვის თანავე წერილი დაკუჭა და გაბრაზებულმა ორივე მუშტი მომუჭა... გოგონაც მიხვდა რომ დაიდზაბა და აცრემლებული თვალებით გახედა.
ბიჭმა როცა დაინახა გოგოს აცრემლებული თვალები შეეცოდა ის((... მიხვდა თუ როგორი უსუსური იყო ის ეხლა...(( მიხვდა რომ მას ახლა ყველაზე მეტად გვერდში დგომა სჭირდებოდა... ხელები გაშალა და გოგოს ჩაეხუტა♥
-მე მიყვარხარ...-თქვა ბიჭმა და გოგოს პასუხს დაელოდა... თუმცა იცოდა რომ ის იგივეთი არ უპასუხებდა... მას ხომ ჯერ კიდევ ის უყვარდა ვინაც გული ატკინა...
-მადლობა- მხოლოდ ეს უპასუხა გოგომ. ამის მერე დიდი ხანი სიჩუმე არავის დაურღვევია... ისინი დიდი ხნის განმავლობაში იჯდნენ ცივ ქვაზე და არცერთი ჩქარობდა გაცლოდა ამ მიტოვებულ ადგილს((
ბიჭს გოგო გულწრფელად უყვარდა გოგო კი ამას ვერ ხვდებოდა. ბიჭი ამასაც მიხვდა და გაჩუმება ამჯობინა... ახლა ხომ ამის დრო არ იყო... უბრალოდ უნდა მოეცადა... ცოტაც მოეცადა...♥))
|
360
823
600
