|
|
მთავარი » 2011 » ნოემბერი » 8 » - ` შენ სულ სხვანაირად მიყვარხარ .. (6)
1:30 PM - ` შენ სულ სხვანაირად მიყვარხარ .. (6) |
მელი ისეთი აღფრთოვანებით ჭამდა და თან ისე მადიანად რომ დიდდი ხნის მშიერს მოგაგონებდათ.დროდადრო ჭამის ტემპს შეანელებდა და ანდრეას გახედავდა ხომ არ მიყურებსო,ერთი სიტყვით ერიდებოდა მისი.ანდრეას მობილურმა დარეკა და ოთახიდან გავიდა და კარებთან დადგა.
-ხო თიკა(ანდრეა)
-გამაგებინე სად ჯანდაბაში ხარ, არ აპირებ ჩამოსვლას?(თიკა)
-ნუ ყვირი გოგო და საერთოდაც აქ რომ დაგვტოვეთ რას ფიქრობდით ან ზურა სად წავიდა აქამდე არავის გაგხსენებივართ?(ანდრეა)
-დაგვტოვეთო?მეორე ვინ იგულისხმე?(თიკა)
-მაგას რა მნიშვნელობა აქვს,რაც გკითხე იმაზე გამეცი პასუხი(ანდრეა)
-მითხარი ახლავე ვინ არის მანდ!გოგოა?(თიკა)
-ზურა სად არის უთხარი დამირეკოს მე აქედან ვერ ვრეკავ,ძლიერი ქარბუქია და ხაზებია მგონი გაწყვეტილი ისე შენ როგორ მოახერხე დარეკვა?(თიკა)
-რავიცი ჩვეულებრივად დავრეკე(თიკა)
-ალბათ შეაკეთეს ხაზები კარგი ეხლა დასარეკი მაქ უამრავ ადგილას დროებით!და ტელეფონი გათიშა.
უამრავ ადგილას სცადა დარეკვა მაგრამ არაფერი გამოუვიდა,გარეთაც ვერ გადიოდა სიგნალი რომ დაეჭირა საშინელი ქარბუქი იყო და სახიფათო იყო გასვლა.მელი ოთახში იჯდა და ანდრეას ელოდა."ეს ბიჭი კიდე სად დაიკარგა,რა იყო ერთი მომაკითხოს რამდენი ხანია გასულია,იქნებ მოვკვდი,ჰმ თუმცა რაში ადარდებს მაგას,პირიქით გაუხარდება კიდეც.ან მეც მაგარი ვარ რა რაში მჭირდება ეგ იდიოტი,ჩემითაც ვიზამ რამეს,მაგრამ ფული რომ არ მაქვს?არა არა მჭირდება"და ჩაიცინა.
ეს ორი ადამიანი თვითონაც ვერ ხვდებოდა რა გღზნობა იმკვიდრებდა მათ შორის ადგილას,რაღაც უხილავი,სასიამოვნო და მაცდური. მხოლოდ ერთი შემოხედვა და უკვე მათ თვალებში იკითხებოდა ყველაფერი,მართალია ამ ყველაფერს უხეშობით ფარავდნენ ერთმანეთის მიმართ მაგრამ მაინც იგრძნობოდა,თითქოს ორივეს ეშინოდა მათში ჩაბუდებული გრძნობის,რომელიც ესესაა თავს იჩენდა.წამიც კი გაუსაძლისი ხდებოდა მათთვის ერმანეთისუმისოდ.ცდილობნენ ერთად ყოფილიყვნენ ,არ ქონდა მნიშვნელობა იჩხუბებდნენ თუ შერიგებოდნენ.იმ სარამოს ანდრეა აღარ შესულა მელისთან.დილით კი თვითონ მელიმ მიაკითხა,როცა ოთახში შევიდა ანდრეას ეძინა ,ზეწარი ნახევრად გადახდილი ქონდა და ტანიც ნახევრად უჩანდა,ამის დანახვაზე მელი ჯერ შეტრიალდა,მერე ისევ შემოტრიალდა მორცხვად დაუწო ყურება."ღმერთო ანდრეა რა საყვარელია,ვაიჰ ეს რა გემართება თავო ჩემო,არა გავალ აქედან რომ გაიღვიძოს და დამინახოს რას იფიქრებს"გასვლა დააპირა როცა ანდრეას გამოეღვიძა.თვალები გაახილა და ცერებზე მიმავალი მელი დაინახა.
-ვა მელ რა იყო მძინერს მიყურებდი?და გაუღიმა
-არა,მე მე უბრალოდ...მელი დაიბნა სიტყვა ვეღარ გადააბა ერთმანეთს
-კაი მელ ნუ დაიბენი,ჩავიცვამ ვიბანავებ და მერე შენს განკარგულებაში ვარ(ანდრეა)
მელი უკანმოუხედავად გავარდა ოთახიდან.ჰოლში ჩავიდა იქ კი სასტუმროს თანამშრომელი შეეჩეხა
-გოგონა თქვენი და თქვენი მეგობრის ნომრის თანხის გადახდას უახლოეს მომავალში ხომ არ გეგმავთ და გაუღიმა
მელი დაიბნა,არ იცოდა რა ეთქვა მას ფული არ ქონდა და ანდრეას მაგივრად ხომ ვერ ილაპარაკებდა ამასობაში ანდრეაც ჩამოვა ქვემოთ.
-რა ხდება მელ?(ანდრეა)
-ის ხდება რომ ფული უნდა გადაიხადოთ აქ ყოფნის
-მერე რა პრობლემაა რას ჭყიტავ მაგ თვალებს ჰა?(ანდრეა)
-კაი არ გინდა(მელი)
-თანხა გადაიხადეთ მე მეტი არაფერი მინდა და გაეცალა იმ ადგილს
-რაო რამე ზედმეტი ხომ არ უთქვამს?(ანდრეა)
-არა დაწყნარდი!(მელი)
-ხო გეტყოდა დაა...(ანდრეა)
ანდრეა სალაროსთან მივიდა თან მელიც მიჰყვა ორივეს თანხა გადაიხადა.
-მადლობა და ტავი ჩაღუნა მელიმ
ანდრეამ გაუცინა და მოეხვია.
მელი-"ღმერთო რა თბილია,როგორი საყვარელი,თავს ვერაფერს ვუხერხებ მის მკლავებში ვიფერფლები,უფალო მომეცი ძალა რომ ამას გავუძლო"
ანდრეა-"იმედია ეხლა არ შემომარტყამს,რა ლამაზია,როგორი ნაძი სურნელი ასდის.როგორ მინდა ვაკოცო მაგრამ ჩემი ლამაზი სახეც მეცოდება,მწარე ხელი აქვს,ნეტა არ მომიშორებდეს"
ორივე ამ ფიქრებში იყო როცა სიჩუმე სასტუმრის თანამშრომელმა არ დაურღვია.
-ძლიერი წვიმა და ქარიშხალია დღეს მოსალოდნელი ამიტომაც გარეთ ნუ გახვალთ.
-ვეცდებით (ანდრეა)
-და რაო რას ამბობენ როდის გამოვა ამინდებიო?(მელი)
-დანამდვილებით არავინ იცის
-ანდრეა რა ვქნათ აქ რომ ჩავრჩეთ?(მელი)
-მერე რა მე სულ არ მენაღვლება(ანდრეა)
-როგორთუ არ გენაღვლება?(მელი)
-ხო რა იყო ვინც მინდა გვერდში მყავს დანარჩენი "...." და გაუღიმა.
იმ სარამოს მართლაც ძლიერი ქარბუქი და ქარიშხალი დაატყდათ თავს.ელავდა, ცა გრუხუნებდა ცოტაც და მეხი ჩამოვარდებოდა,მოკლედ საშინელი და საზარელი ამინდი იყო.მელიც და ანდრეაც თავიანთ ოთახებში იყვენ.მელის ისე შეეშინდა რომ ლოგინში შეძვრა და საბანი ბოლომდე გადაიფარა.ანდრეას კი სულ არ ედარდებოდა ასეთი ამინდი,ვითომც არაფერიო ისე უყურებდა ტელევიზორს,მერე გაიგრუხუნა და გადაცემა შეწყდა."ფუ ამის,მაინცდამაინც ამ მომენზე გაწყვიტეს,რა ვქნა ეხლა,რა ვაკეთო,ორი არჩევანი მაქ,წავიდე და მელის მოვუშალო ნერვები ან აქ ვიჯდე დებილივით.არა მაინც პირველი ვარიანტი სჟობს,თან ცოდოა მარტო"ადგა და მელისთან შესვლა რომ დააპირა შუქი ჩაქვრა მთელ სასტუმროში,მთელი ალიაქოთი ატყდა.ანდრეამ მობილურის შუქის მეშვეობით შეზლო და მელისთან შევიდა.
-მელ აქ ხარ?(ანდრეა)
-კი.საბნნიდან ამოსძახა დახშული ხმით
-ხომ არ გეშინია?(ანდრეა)
-კი(მელი)
-სად ხარ ვერ გხედავ(ანდრეა)
-მეკაიფები?აბა ხელზებზე დაიხედე მათ ხედავ?(მელი)
-არა(ანდრეა)
-მერე აბა მე როგორ დამინახავ დებილო ბნელა(მელი)
-უი ხო(ვითომ გაიკაიფა)
-მეშინია მოდი აქ(მელი)
-საწოლის ქვეს ვერ შემოვძვრები(ანდრეა)
-ლოგინში ვწევარ იდიოტო!(მელი)
-ჰმ მე მაგას შენ ვერ გაკადრებ და გაიცინა
ამის გაგონებაზე გამწარდა მელი და ლოგინიდან წამოხტა .ბნელოდა და ვერ დაინახა სად იდგა.
-მომიახლოვდი უნდა შემოგარტყა(მელი)
-მოვდიცვარ,ხელი მომეცი(ანდრეა)
მისი ხელი დაიჭირა და ნაზად აკოცა ამოხედა და ამასობაში შუქიც მოვიდა,ცოტა ხანს იდგნენ ასე გაშეშებული და ერთმანეთს სიყვარულით აღსავსე თვალებით შესცქეროდნენ.ანდრეას მელის ხელი ისევ ეჭირა.
ცოტა ხნის შემდეგ
-ხელს არ გამიშვებ?(მელი)
-უი ხო.და ხელი გაუშვა
ვერ გაერკვიატ მატში რა ხდებოდა,გული ერთს ეუბნებოდათ გონება მეორეს.როგორც ყოველთვი გონების კარნახით იმოქმედეს.
-მელ რაღაც უნდა გითხრა ოღონდ სერიოზულად და წყნარად მომისმინე არ შემაწყვეტინო კარგი?
-ჰო მიდი გისმენ(მელი)
-ამ 3 დღის განმავლობაში რაც აქ შენთან ერთად გავატარა ერთ რაღაცას მივხვდი.
მელიმ ნაზად გაუცინა ცოტა გაეპრანჭა და უთხრა მორცხვად
-მაინც რას?(მელი)
-იმას რომ ..მიყვარხარ და სიცილი წასკდა
-იდიოტი ხარ დეგენერატი ვერ გიტან გაეთრიე აქედან შე შეე არარ დაამთავრა და ისე გააგდო ოთახიდან.
იმედგაცრუებული დარცა მელი მაგრამ მაინც ესიამოვნა ეს სიტყვა."რა ჯანდაბა მეტაკა ჩემ თავს ვეღარ ვცნობ,მისმა ერთმა იდიოტორმა სიტყვამ როგორ გამანაწყენა"
მელი ჯერ კიდევ ვერ ხვდებოდა რა იყო ამის მიზეზი.მიზეზი კი ის დიდი გრძნობა იყო რომელიც მალე იფეთქებდა.ამ ყველაფერს ეხლა ვერ ხვდებოდა მხოლოდ იმიტომ რომ იცოდა მის გვერდით იქნებოდა გარკვეული პერიოდი და არ დატოვებდა.უფრო სწორად ვერ დატოვებდა.ანდრეაც იგივეს განიცდიდა.მის გარეშე ჭამი საუკუნედ ეჩვენებოდა ისიც ვერ ხვდებოდა იმას რაცას მელი.შეიძლება ვდებოდა მაგრამ ცდილობდა არ შეემჩნია და ისევ ისე გაერგრძელებინა.იმ საღამოს ვერცერთმა შეძლო დაძინება,ანდრეა ადგა და მელის კარებთან აეყუდა,მერე კი კარი ოდნავ შეაღო.
-მელ შეიძლება?(ანდრეა)
მელი იქ რომ ვერ დაინახა აბაზანაში შეიხედა იქ კი ნახევრად შიშველი მელი დაინახა კარებს ეუყუდა მას რომ არ დაენახა.უყურებდა და გრძნობა გრძნობაზე ემატებოდა.მელი შემობრუნდა და ანდრეა დაინახა.
-გატრიალდი!(მელი)
-რატომ?(ანდრეა)
-იმიტომ !(მელი)
-არა(ანდრეა)
მელიმ ზეწარი აიღო და ტანზე აიფარა.მხოლოდ საცვლების და ლიფის ამარა რომ დაინახა ანდრეამ შერცხვა.
-ვერ გიტან უზრდელო!(მელი)
-არაუსავს მაგას ეშველება.ისე რა ლამაზი ტანი გქონია და გაუღიმა
მელიმ ბალიში აიღო და ესროლა,ანდრეა კი ისევ დაჟინებით უყურებდა.შუქი ისევ ჩაქვრა,ეხლა უკვე სრულიად ჩამობნელდა,არავის ხმა ისმოდა.
მელის ძალიან შეეშინდა და ანდრეას მივარდა ზეწარი კი იქვე მიაგდო.მივიდა და მოეხვია.
-რას მეტმასნები?(ანდრეა)
-მაპატიე და გამოიწია მელი
-მოდი აქ გოგო და ეხლა უკვე ანდრეა მოეხვია.
შუქი კიდევ დიდ ხანს აღარ მოსულა.ანდრეამ გადაწყვიტა მელის ოთახში გაეთია რამე მაგრამ მელი სასტიკ უარზე იდგა შიშის მიუხედავად.
-არ არსებობს ეგ !(მელი)
-არ გეშინია?(ანდრეა)
-არა!(მელი)
-კაი მაშინ გავედი მე და არ დამიზახო იცოდე!(ანდრეა)
-არა მოიცა იყავი.(მელი)
ანდრეა მობრუნდა და მელის მიუწვა.
-არ მომეკარები გასაგებია?(მელი)
-არც ვაპირებდიი(ანდრეა)
მელიმ ბალიში აიღო და შუაში ჩადო.
-აი ამ ზღვარს გადმოცვენა არ გაბედო(მელი)
-კარგი გადატრიალდა და თვალები დახუჭა.
|
|
კატეგორია: Love .. |
ნანახია: 1320 |
დაამატა: -nnuCa_BeLieber❤
| რეიტინგი: 5.0/1 |
|
360
823
600
