დილას გავიღვიძე ავდექი, მოვწესრიგდი და ისევ ძველაბურად გამოვეწყვე მერე ჩემიძველი
ტანსაცმლის ყუთი ავიღე და ნაგავში ჩავყარე და ოთახში დავბრუნდი ცოტა ვიმეცადინე
რადგანაც დრო მქონდა მერე კი სალონში წავედი
თმა, მაკიჟი და ფრჩხილები გავიკეთე და კოლეჯში დავბრუნდი დაახლოებით 9
სათისკენ და ფანჯრიდან გადავფოფხდი რომ არავის დავენახე მერე ის კაბა შევიცვი
და წავედი ბავშვები კარგად ერთობოდნენ და კარგადაც ცეკვავდნენ
ეშლი და სემი როგორც ყოველთვის ერთად იყვნენ ეშლი კი კისერზე ეკიდებოდა როგორც
ყოველთვის სემი კიი იშორებდა ანდაც უბრალოდ ასე ჩანდა მე კარები გავაღე და დარბაზში შევედი აი ესე გამოვიყურებოდი
ეს კიმი ძალიან განსხვავდებოდა ძველი კიმისაგან თანას საკმაოდ საერთოდ სხვა ადამიანად ვიქეცი
არ მეთანხმები?
იქ რომ შევედი ხველა მე მომაშტერდა მერე ეშლი მოვდა და ქედმაღლურად მითხრა
ეშლი – შენ ვინღა ხარ?
–მისალმება არ გასწავლეს ეშლი?
ეშლი – რაა? ვინ ხარ? ან ჩემი სახელი საიდან იცი?
–ეჰ ეშლი ეშლი რა იდიოტი ხარ აბა კარგად დამაკვირდი გინდა განახო როგორ დამცინოდი?
(მე თვალებზე თითებით ვითომ სათვალე გავაკეთე და თვალებზე მივიდე ზუსტად ისე როგორც ამას ეშლი აკეთებდა)
ეშლი – აუ შენ ვინღე იდიოტი ხარ?
სემი – მოიცა ეშ ეს ხომ კიმია
ეშლი – კიმი? ვინ კიმი?
სემი – კიმ ვოტსონი
ეშლი – კიმ ვოტსონი?! და ლამის დაიღრიალა და თვალები გადმოკარკლა
–ხო რაიყო ეშლი? ვერ მიცანი? შევიცვალე ხო? აბა სემ რას იტყვი როგორ გამოვიყურები?
სემი – ძაან ლამაზი ხარ აუ! (ეშლიმ გაჰკრა)
ეშლი – სემ!
–ხომ ხედავ თუ მოვინდომე ყველაფერი გამომივა ეშ! ჰა!ჰა! წასვლას ვაპირებდი როცა...
სემი – მოიცა კიმ არ გინდა ვიცეკვოთ?
–კი რატომაც არა?
თან ეშლის შევხედე გავუღიმე და სემს გავყევი ის კი დაბოღმილი გვიყურებდა
მერე კი უკვე ხმის მიცემა დაიყო ვინ გახდებოდა დდოფალი და რომ დაასახელეს
ჩემი სახელი გავგიჟდი ამ ერთმა საღამომ ყველაფერი შეცვალა
ის სწავლის წელიც მალე ჩემთავრდა მე სულ შევიცვალე ბევრი თაყვანისმცემელიც გამიჩნდა
პარიზში ყოფნის დღე ლოს ანჯელესზე ფიქრში გავატარე თუ რას გავაკეთებდი იქ რომ
ჩავიდოდი უკვე ვიცოდი სადაც ვიცხოვრებდი მამაჩემს მეორე სახლიც ჰქონდა რომელიც
მე მეკუთვნოდა და იქ ვიცხოვრებდი და ამ ფიქრებსა და ოცნებებში ჩამეძინა კიდეც
<<<<<<<<<<<<<<<<<<<
კომენტარებს თუ დაწერთ შეიძლება დღესვე დავდო