დილას რომ გავიჭვიძე სასწრაფოდ ჩავიცვი ,მოვწესრიგდი, წიგნები ავიღე და კლასში შევედი გაკვეთილებმა ჩვეულებრივად ჩაიარა

მასწავლებლებმა ტვინი წაიღეს ხოლო სამეული ისევ ყველას მასხრად იგდებდა და იცინოდა

გაკვეთილების მერე ისინი ჩემთან მოვიდნენ და როგორც ყოველთვის ბრძანება დაიწყეს
ეშლი – ვაიმე გოგოებო ერთი ამ ჩვენი კლასის ბრმა პრინცესას შეხედეთ
(მე თავი დავხარე ხოლო ბრმას იმიტომ მეძახდნენ რომ სათვალე მეკეთა ისიც მხოლოდ 1 კვირა) ისინი კი ისევ
და ისევ აგრძელებდნენ ჩემს დაცინვას ხმას არ ვიღებდი ვდუმდი მაგრამ როდესაც უკვე დედაჩემს შეეხნენ ხო
მაშინ კი გავმწარდი, ვეღარ მოვითმინე და ვუღრიალე
–მოკეტე!
და შევუბღვირე
ეშლი – რაა?! შენ ასე ლაპარაკს როგორ მიბედავ!
–როგორც მინდა ისე დაგელაპარაკები გასაგებია?!
ეშლი – ჰმ... თავის დაცვა უსწავლია გოგოს. დღეს დავალებას დამიწერ თანაც ყველაფერში!
–არა! არაფერსაც არ დაგიწერ! მე შენი მონა არ ვარ გასაგებია?1 მათ კი პირები დააღეს

ეშლი – გოგო!... მე არაფრის თქმა აღარ ვაცადე
–მოკეტემეთქი! შენ არავინ არ ხარ მე რომ რამე მიბრძანო და მორჩა! გაფრთხილებ თავი დამანებე თორემ თუ
დავიწყე რასაც შენზე ვფიქრობ და ვიცი ხო ვეღარ გამაჩერებ და იცოდე ის ძველი სულელი და გულუპრყვილო კიმი
აღარ არსებობს იცოდე ყველას ჩაგძირავთ! მე გაბრაზებულმა ჩანთა ავიღე და კარები ისე მივაჯახუნე რომ რამის
ჩამოვარდა გარეთ რომ გავედი მთელი კლასი იქ იდგა და მომშტერებოდა მე გაბრაზებულმა მივახალე ყველას
–რა იდიოტებივით მომშტერებიხართ?! არ გინახივართ?!
მერე სემთან მივედი და ვუთხარი
–სემ იმ შენ იდიოტ გელფრენდს უთხარი ცხვირაბზეკილი რომ დადის ცოტა ჭკუას მოუხმოს და
ბევრი არ ილაპარაკოს ისე მადლობაც გადაეცი მაგისი იდიოტური ლაყბობა რომ არა ისევ ისეთი
სულელი და გულუპრყვილო ვიქნებოდი
და წავედი ისინი ისევ მომჩერებოდნენ მე ამ გაბრაზების დროს მხოლოდ მამასთან ლაპარაკი მშველოდა მე
ჰოლში დავდექი ჩემი ჩანთა ჩემს კარადაში შევდე და მამას მობზე დავურეკე ტელეს კი ელენმა უპასუხა
ელენი – ხო კიმ (ბოღმიანი ხმით)
–ხო კიმ კი არა მამას დაუძახე
ელენი – ვერ დავუძახებ
–რატომ? ფეხები გებმის?
ელენი – იმიტომ რომ მამშენი მოკვდა
–რაა?! ხომ იცი რომ მასეთ ხუმრობებს ვერ ვიტან
ელენი – არა კიმ არ გეხუმრები(და ტირილი საიწყო)
–არა ოღონდ მამა არა არაააააააააა!

და მთელ ხმაზე დავიწყე ტირილი მერე ელენს მობი გავუთიშე და გაბრაზებულმა ძირს დავანარცხე ამ დროს
სამეულმა გამოიარა სემთან ერთად და ეშლიმ გადაულაპარაკა
ეშლი – გოგოებო ერთი ამას შეხედეთ წეღან ერთ დღეში იყო ახლა კი განწირული ხმით ბღავის
სემი – გეყოფათ რა! ის ჩემთან მოვიდა
სემი – რაიყო კიმ რა დაგემართა?
–არა ოღონდ ეს არააააა! მე მაინც ჩემსას ვაგრძელებდი
სემი – რა არა?
–არაფერი
და გავიქეცი სემიც გამომეკიდა
სემი – რა არაფერი კიმ ტყუილად ტირი?
–არა სიკვდილი მინდამითხარი სემ რა აზრი აქვს ჩემს სიცოცხლეს? აღარავინ დამრჩა ყველა ჩემი საყვარელი ადამიანი დავკარგე
სემი – რას ამბობ კიმ მამაშენი?
–ხო აი ზუსტადაც რომ მამაჩემი ის... ის... დაიღუპააააა
და ისევ საშინლად ავტირდი მან გულში ჩამიკრა და რაღაცნარად დავმშვიდდი

თითქოს მისმა ჩახუტებამ გამათბო და ყველაფერი დამავიწყდა ამ დღის შენდეგ ჩემი ცხოვრება საშინელი გახდა, ისევ ისეთი ჩაკეტილი გავხდი ერთ დღს ჩემს თავს ვკითხე
–რატომ ვარ ასე? მე უკვე შევეგუე რომ არავინ მყავს, არავის ვუყვარვარ და თან ყველა დამცინის რატომ არ მივხედავ
საკუთარ თავს? რატომ არ გავლამაზდები? იქნებ სემმა ამის მერე მაინც შემომხედოს მემგონი უშნო სულაც არა ვარ
(თან სარკეში ცავიხედე) ერთ კვირაში წვეულებაა სადაც კოლეჯის სილამაზის დედოფალს აირჩევენ აი სად უნდა
გამოვიყენო ეს შანსი ეს დღეები ჩვეულებრივად მოვიქცევი აი წვეულებაზე კი ყველას სიურპრიზს მოვიწყობ. მე ის 5
დღე ჩვეულებრივად ვიქცეოდი მაგრამ თითქოს რაღაცა მჭირდა ჩემს ცხოვრებაში რომ არ დამიხატია ახლა სულ ვხატავდი,
ძალიან ბევრ ჩანახატს ვაკეთებდი შებეთს მე შოპინგზე უნდა წავსულიყავი, კვირას სალონში მერე კი ფართიზე მერე უკვე
მეძინებოდა და დავიძინე იმაზე ფიქრში რომ ყველას ამ ერთ საღამოს გადავუხდიდი სამაგიეროს დავიძინე და სიზმარში
დედაჩემი ვნახე რომელიც ისე მელაპარაკებოდა და მარიგედა თითქოს იცის რასაც ვაპირებო. დილას რომ გავიღვიძე როგორც
ყოველთვის მუხლებსქვევით კაბა და მაისური ცავიცვი (რა შეუსაბამობაა)და წავედი სავაჭრო ცენტრში ჩალიან ბევრი ვიარე
საღამოსათვის ძალიან ლამაზი კაბაც შევარჩიე, მერე მთელ სავაჭრო ცენტრის მაღაზიებს ჩამოვუარე




და უამრავი რამ ვიყიდე შარვლები, მაისურები, კედები, მაღალქუსლიანები, შორტები, აქსესუარები და ა.შ
ძალიან ბევრი რამ მერე კოლეჯში დავბრუნდი ძლივს მივატრევდი ყველაფერს რაღაც ასე იყო რამის წავიქეცი

მერე კოლეჯში დავბრუნდი და ცემი ყველა ტანისამოსი გადმოვყარე სათავსოებიდან

და ყუთებში ცავყარე, ახლები ამოვალაგე და დავალაგე ყველაფერი მერე სალონში დავრეკე და კვირას საღამოს 7–საათისთვის
ჩავეწერე მერე კომპთან დავჯექი და ჩემი ყველა ძველი ფოტო წავშალე და ასევე დავწვი კიდეც რაც მქონდა მხოლოდ ისენი
დავტოვე რომლებშიც ჩემს მშობლებთან ერთად ვიყავი დანარცენები დავხიე და დავწვი რადგან მინდოდა რომ ცემი ზველი
სახე და საშინელი მოგონებები ცემი მეხსიერებიდან სამუდამოდ ამომეშალა ამის შემდეგ მშვიდად დავიძინე.

<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<

თუ კომენტარებს დაწერთ შემდეგი თავი მალევე იქნება ხო და ნინი ფლიზ მანამ შემდეგს დავდებ თავში დადე რა