მართალია ძალიან დიდი ხანია არ დამიდია მაგრამ იმედია დიდი თავით გამოვისყიდი თუ ბევრი კომენტარები ექნება მალე დავდებ
"თავგადასავალი კუნძულ ლუსიაზე"
თავი 9
უეცრად კი საშინელუ გრუხუნის ხმა გაისმა რომელმაც მთელი კუნძული შეაზანზარა და ჩვენ კი საგონებელში ჩაგვაგდო მოვტრიალდი და რას ვხედავ
ვულკანი ამოიფრქვა
საშინელი სანაავი იყო სასწრაფოდ ჩავჯექით ნავებში და გავცურით გემზე რომ ავედით დავინახეთ თუ როგორ გადმოვიდა ლავა ვულკანიდან და მთელი კუნძული წითლად შეიღება შემზარავი სურათი დაგვიდგა თვალწინ ასეთი ლამაზი ადგილი 2 წამში განადგურდა და ოკეანის წყალმა შთანთქა თითქოს ეს კუნძული არც არსებობდა და რაც შეგვემთხვა ტყუილი იყო რამდენიმე დღე გემზით მივცურავდით ისე ლამაზი გემი კი იყო
გემზე კარგად ვერთობოდით სანამ უკან ვბრუნდებოდით მე და ლიამი უფრო ახლოს ვიყავით გემის კაპიტანმა გვითხრა რომ გაგვიმართლა რადგან დავუკავშირდით რადგან მხოლოდ ეს ერთადერთი გემი იყო რომელიც იმ მიდამოში დაცურავდა რათქმაუნდა ჩვენც მადლობას ვუხდიდით კარგი ადამიანი იყო გემის კაპიტანი ყოველთვის ყურადღებას იჩენდა ჩვენს მიმართ რამდენიმე დღე გემზე გავატარეთ აქამდე არ დავფიქრებულვარ მაგრამ რომ გავიაზრე ჩემი მშობლები რა მდგომარეობაში იყვნენ რადგან ჩვენი თვითმფრინავი ჩამოვარდა და არ ვჩანდით საშინლად ვიგრძენი თავი მაშინვე დარეკვა მოვინდომე მაგრამ აბა გემზე სად უნდა მეშოვა ტელეფონი ტან იმ ადგილებში რა ელფინისთვის დამევალებინა და მომიტანდა? :დ ამიტომ ასე მოწყენილი ვიჯექი ერთხელ როცა ჩემთან ლიამი მოვიდა გვერდით დამიჯდა და მკითხა ლიამი – რა მოხდა მაილს? – არაფერი ლიამი – კაი რა ხო ვხედავ რომ მოწყენილი ხარ რა ხდება? – არაფერი უბრალოდ რომ წარმოვიდგინე ჩემი მშობლები რა დღეში არიან გამაჟრჟოლა
ლიამი – გასაგებია ვიცი ეხლა რაც ხდება შენს ტავს ამაზე მეც მიფიქრია მაგრამ ჩვენ ცოცხლები ვართ და ამით სიურპრიზსაც მოვიწყობთ :) თავისი ჩვეული ღიმილით გამიღიმა მხურვალედ ჩამიხუტა და შუბლზე მაკოცა
– ხო ალბათ ლიამი – ნუღელავ ყველაფერი კარგად იქნება – მადლობ
სელენა – რა ხდება გვრიტებო?
– ალბად ის რომ მოვიწინე
დემი – რატომ?
ლიამი – სახლში უნდა :დ
– სახლში მინდათქო არ ვამბობ უბრალოდ რომ წარმოვიდგენ ჩემი მშობლები რა მდგომარეობაში არიან ცუდად ვხდები
სელენა – ხო მაგაზე ყველა ვფიქრობთ :(
ნიკი – ნუ ღელავ მალე ჩავალთ და ყველაფერი კარგად იქნება
– ხო იმედია ალბერტი (კაპიტანი) – ბავშვებო თქვენთვის კარგი ამბავი მაქვს
ჯოი – რა მოხდა?
ალბერტი – მალე ლოს ანჯელესში ვიქნებით სადღაც ნახევარ საათში ასე რომ მოემზადეთ
– რაა?! მართლა?! მაგარიაააააააა!(ყველამ სიცილი დამაყარა ჩემი ჩათვლით :დ)
შემდეგ კი ყველანი ჩვენ–ჩვენ კაიუტებში წავედით მოსამზადებლად ერთი სული მქონდა როდის მივიდოდით გამოვიცვალე ასე ცავიცვი:
და მოუთმენლად ველოდებოდი დროის გასვლას თავს კი ჟურნალის კითხვით ვირთობდი რომელიც მგონი უკვე მეასედ მაინც მქონდა წაკითხული და უცებ...
ბოდიში შეიძლება პატარაა მაგრამ მეტი ვერ მოვასწარი იმედი მაქვს მოგეწონათ კომენტარების მიხედვით დავდებ შემდეგ თავს
| 
360
823
600
