'' თავგადასავალი კუნძულ ლუსიაზე "
თავი 4
დილას ტელეფონის ხმამ გამაღვიძა რომ დავხედე უცხო ნომერი იყო და ვუპასუხე
– ალო – თქვენ დემი ლოვატო ხართ?
– არა მაგრამ მე მისი მეგობარი ვარ
– კარგით შეგიძლიათ გადასცეთ რომ მისი ვიდეოებიძალიან მოგვეწონა და აყვანილია სამ დღეში ნიუ – იორკში უნდა იყოს გადაეცით – კარგით გადავცემ
– გმადლობთ და ნახვამდის
– ნახვამდის გავთიშე თუ არა დემისთან გავედი ისე ეძინა ბომბი რომ დასცემოდა ვერ გაიგებდა
ზედ დავახტი და წივილით წამოვახტუნე საწოლიდან დემი – რა ჯანდაბა გინდა გოგო?! (ისე შემომიბღვირა)
– აეთრიე ძილისგუდა მაგარი ამბავი მაქვს დემი – თქვი და გაეთრიე (ბალიში მესროლა)
– რადა ვიდეოები მოეწონათ და სამ დღეში ჩამოეთრიოსო
დემი – გადი რა ვის ეღადავები
– არა მართლა არ გეღადავები წეღან დარეკეს დადამაბარეს რომ აგიყვანეს და სამ დღეში ნიუ–იორკში იყოსო
დემი – ვაიმეეეეეეეეეეეეეეე!!!! რა მაგარიაააააააააააააააა!!!!!
– რას ღრიალებ გოგო გასკდა ყურები დროზეჩაიცვი და სკოლაში თორე დაგვაგვიანდება
დემი – აუ კაი ეხლავე ისე შენც ჩაიცვი
– ცნობისთვის მე უკვე მაცვია
დემი – აბარა რა გაბურძგნული და ხალათიანი დაიარები
– შემცივდა და გაბურძგნული თვითონ ხარ ნეტა სარკკეში ჩაგახედა რას გევხარ მიდი მიდი მალე
დემი – კაი შენ ჩემი თილისმა ხარ რა
– კარგად შემინახე არსად დაგეკარგო
ამაზე ორივეს სიცილი წაგვსკდა და ძლივს გავჩერდით მერე დემიმ როგორც იყო ჩაიცვა და წავედით სკოლაში დღებ ჩვეულებრივად ჩაიარა თუ არ ჩავთვლით ორ სიახლეს: პირველი – ჩემს გვერდით ჩემი ახალი და უკვე საუკეთესო მეგობარი დემი იყო და მეორე – ნიკჯონასი სასტიკად მომწონდა დაგავიცანი კიდეც ახლა როგორ მოხდა ეს მე ჰოლში ჩემ წიგნებთან "ჩახუტებული" მოვდიოდი და უეცრად ვიღაცა დამეტაკა და მთელი წიგნები მიმომიფანტა დავიხარე რომ ამეკრიფა ისიც მომეხმარა ნელ–ნელა თავები ავწიეთ და ჩვენი თვალები შეხვდა ერთმანეთს მერე ჩვეულებრივ ბოდიში მომიხადა მომხდარისთვის და გამეცნო ჯერ–ჯერობით მეგობრები ვიყავით მერე რა მოხდებოდა ეს მხოლოდ ღმერთმა იცოდა უი ხო კიდევ დემიმ ჯოი გაიცნო და მგონი უყვართ კიდეც ერთმანეთი მაგრამ ჯერ ვერცერთი ვერ ხვდება და არც ერთმანეთს უმხელენ ის ორი დღე ამ ამბებში გაილია ბოლოს მე და დემიმ ბარგი ჩავალაგეთ და დასაძინებლად დავწექით ვფიქრობდი როგორ უცებ შეიცვალა ყველაფერი თითქოს მთელი 16 წელი გაყინული ვიყავი და ჩემი ცხოვრების ხალიჩა სავი და თეთრი ძაფებით იქსოვებოდა რომელსაც შიგადაშიგ სხვადასხვა ფერიც გამოერეოდა ისიც შემთხვევით და ძალიან მცირედი ახლა კი თითქოს ის ყველა ფერის ძაფით იქსოვებოდა ნიკი ჩემს ცხოვრებაში ისე გამოჩნდა როგორც ძველებურ ფილმებში იყოხოლმე გოგონას წიგნები უცვივა, ბიჭი ეხლამრება და აქედან იწყება მათი ისტორია დემი კი ყველაზე პირველი, მსხვილი, კაშკაშა და ლამაზი ძაფი აღმოჩნდა ჩემს ცხოვრებაში ითქოს თვალსაც მჭრიდა მანამდე ხომ მსგავსი მეგობარი არ მყოლია მეგობარი კი არა უკვე და იყო ჩემთვის ზუსტად ამ ფიქრებში ვიყავი გართული რომ ჩამეძინა ცხოვრებაში სრულიად ბედნიერს, ლაღსა და იმედით აღსავსეს რომელსაც მომვალი დღე მპირდებოდა
იმედია მოგეწონათ შევეცადე რომ დიდი დამედო კომენტარები დაწერეთ ნელ–ნელა მთავარ მომენტსაც ვუახლოვდებით
| 
360
823
600
