|
|
მთავარი » 2011 » ნოემბერი » 3 » - ` შენ სულ სხვანაირად მიყვარხარ .. (5)
10:42 PM - ` შენ სულ სხვანაირად მიყვარხარ .. (5) |
მელის სიარული მართლა აღარ შეეძლო და იქვე ჩაიკუზა,ანდრეაც იგივე მდგომარეობაში იყო მაგრამ არ იმჩნევდა.წვიმა შეწყდა მაგრამ ჩამობნელდა და თან უარესაც აცივდა.ანდრეა მივიდა მელისთან და მოეხვია.კანკალებდა და თან ოხრავდა.
-ეხლა რომც მომიშორო,მაინც არ მოგშორდები(ანდრეა)
-არც ვაპირებ და უფრო მაგრამ მოეხვია მელი
-მართლა არ მინდოდა,მაპატიე(ანდრეა)
-მაგაზე თუ გადავრჩით მერე დაგელაპარაკები,ეხლა კი მოკეტე და მომეხვიე.(მელი)
სხვა გზა არ ქონდა ისე ძალიან სციოდა ანდრეა რომ არ მოხვეოდა ალბათ გაიყინებოდა.ცოტა ხანს ესე ცახუტებულები იყვნან შემდეგ კი სიჩუმე ანდრეამ დაარღვია.
-მელ არ წავიდეთ?(ანდრეა)
-არ შემიძლია,ფეხები მომეყინა და სიარული არ შემიძლია(მელი)
-სცადე(ანდრეა)
-არშემიძლიათქო!(მელი)
-კარგი ხო დაწყნარდი,ნუ ყვირი.(ნადრეა)
სხვა გზა რომ არ ქონდა ხელში აიყვანა და მთელი გზა ისე ატარა.ბოლოს როგორც იქნა გამოაღწიეს იმ ტყიდან მაგრამ მელი ისე იყო შეშინებული და გაყინული რომ გონება დაკარგა.
-მელ გაიღვიძე უკვე მოვედით(ანდრეა)
ხმა არ გასცა,შემდეგ ისევ გაუმეორა და მაშინღა მიხვდა რომ გონება ქონდა დაკარგული.ოთახში აიყვანა და ლოგინში ჩააწვინა და აფთიაქს დაუწყო ძებნა.ხელი რომ დაადო მელის მაღალი სიცხე ქონდა.ბოდავდა და ტიროდა.ანდრეამ არ იცოდა რა გაეკეთებინა.როცა ოტახიდან გავიდა და მათი ჯგუფი იკითხა უთხრეს რომ მათ ქარიშხლამდე დატოვეს სასტუმრო.სულ მარტო იყო არ იცოდა რა ექნა,პირველად აღმოჩნდა ასეთ სიტუაციაში,ისევ ოტახში შებრუნდა თან წყალი და სუფთა ტილოები წამოიყოლა.როცა შევიდა მელის ეძინა მას შეხედა და გაიფიქრა"რა ლამაზია და თან რა საზიზღარი,ხომ შეიძლებოდა ასეთი რომ არ ყოფილიყო მასზე სხვანაირად მეფიქრა და ეს ანბავიც არ მოხდებოდა"ამოიოხვრა და მელის მიუწვა.დილამდე არცერთ არ გაუღვიძია.
დილით მელი წამოხტა და ანდრეას სახეში შემოარტყა ისე მწარედ რომ გამოეღვიძა.
-ეეე გგო რა ქენი,მადლობისმაგიერია?(ანდრეა)
-მადლობის არა?შენს გამო კინაღამ ორივე დავიღუპეთ იდიოტო აეთრიე ჩემი საწოლიდან!(მელი)
-ჯერეგერთი ეს საწოლი ჩემია და მეორეც რა გეტაკა გუშინ კი კარგად მეტმასნებოდი?(ანდრეა)
გუშინ ტვინი გაყინული ქონდა და ჩემს მოქმედებებზე პასუხს არ ვაგებდი (მელი)
-აა და ეხლა გაგილღვა და სიცილი წასკდათ ორივეს
-შენ რარა გაცინებს?(ანდრეა)
-მინდა და ვიცინი გაეთრიე აქედან(მელი)
-ვაი შე უბედურო ნეტა რას აპირებსულ მარტონი დაგვტოვეს,აი შენი ძვირფასი კლასი და მასწავლებელი.ჰმ მაგის ღირსი ხარ(ანდრეა)
-რაა?რეებს ბოდიალობ ჰა?(მელი)
-შენ ბოდვა უძახე და მართლა ეგრეა(ანდრეა)
-არ მჯერა!(მელი)
-ნუ გჯერა!მე წავედი მშია და ოტახიდან გავიდა
მელის არ ჯეროდა გავარდა მის ნომერში მაგრამ იქ კარები დაკეტილი დახვდა.მიხვდა რომ ანდრეა მართალს ეუბნებოდა."ღმერთო ეს რა ხდება ჩემს თავ,ეხლა რა გავაკეთო"მობილურიც თან არ ქონდა იმ წვიმაში ტყეში დაკარგა,სასტუმროს ჰოლში ჩავიდა რომ დაერეკა მაგრამ ტელეფონი ვერსად ნახე,შემდეგ ანდრეა შეეჩეხა.
-ჰა რა ქენი დაიჯერე?9ანდრეა)
-მობილირი ხომ გაქვს?მელი)
-მერე შენ რა?(ანდრეა)
-მათხოვე(მელი)
-არა ჟმოტი ვარ და გაუღიმა
-აუ ეხლა "ღადაობის" დროა?ამელი)
-რატომაც არა,მე მშვენივრად ვგრძობ თავს(ანდრეა)
-მომეცი ტელეფონი(მელი)
-აბა მიწვდი,ჯიბიდან ამოიღო და მაღლა აწია
ანდრეა მელიზე საკმაოდ მაღალი იყო მთელი სასტუმრო შემოარბენინა მაგრამ ტელეფონი მაინც ა მისცა.
-შე დაბალო (ანრეა)
-მერე რა დაბალი რო ვარ შენ მაინც გობივარ,ბიჭო ტელეფონი მომეცი(მელი)
-მენანება შენთვის ანგარიშის დახარჯვა(ანდრეა)
-კარგი იყოს ეგრე არ მჭირდება შეი ტელეფონი.გაბრუნდა და წავიდა.
"როგორ მეზიღება ეგ დეგენერატი ბიჭი,თავი ვინ გონია,სადმე ვიშოვი ტელეფონს მამას დავურეკავ და აქედან წავალ"
იქვე ვირაც ბიჭი დაინახა მასთან მივიდა და ტელეფონი სთხოვა,ანდრეამ როცა დაიახა მათთან მივიდა
-აუ ამას ტელეფონს როგორ აძლევ(ანდრეა)
-და რატომ?(ბიჭი)
-ქურდია მეც ეგრე გამიკეთა კიდე კარგი გამოვგლიჯე არარ მიბრუნებდა(ანდრეა)
-რაა?არა არა გატყუებთ მათხოვეთ გთხოვთ რა მეტყობა მე ქურდის(მელი)
იმ სულელე ბიჭს მართალი ეგონა ტელფონი აწაპნა და წავიდა.
-აი ხომ ხედავ მეც არ გაკლებ(ანდრეა)
-რა გინდა რამე დაგისავე ადამიანო?(მელი)
-კი დამიშავე!(ანდრეა)
-რა?(მელი)
-ის რომ არსებობ!(ანდრეა)
-ხოდა თუ ასე გაწუხებს ჩემი არსებობა საერთოდ გაქრი ჩემი ცხოვრებიდან რას gადამეკიდე(მელი)
-იცოდე მე მივდივარ და აქ დაგტოვებ!(ანდრეა)
-ჰაჰ რო ჩახვალ დარეკე გზაში არაფერი მოიწიო და ენა გამოუყო მელიმ
-წამოხვალ ჩემთან ერთად?(ანდრეა)
-მდააა...ჯერ შენ სად მიდიხარ ის მითხარი?(მელი)
-თბილისში(ანდრეა)
-აჰა გასაგებია ანუ თბილილში ხომ?და საინტერესოა რითი?(მელი)
-ეე გოგო რას "მეკაიფები" რითი და პარაშუტით უნდა გავფრინდე,რითი უნდა წავიდე(ანდრეა)
-კაი წადი გაიღიმა და თავის ნომერში ავიდა მელი
"ეს გოგო ვერ არის,რა კითხვებს სვამდა.ჰმ წავიდე ერთი გავიგო რითი შეიძლება მართლა აქედან გაღწევა. სასტუმროს ტანამშრომელთან მივიდა.
-გამარჯობათ,აქედან რომელი მარშუტი მიდის თბილისამდე თანაც სასწრაფოდ?თან გაუღიმა
-სამწუხაროა,მაგრამ ერთი კვირა ქარბუქის გამო გადაკეტილია გზები.
ანდრეას ღიმილი სახეზე შეაშრა.
-კი მაგრამ ერთი კვირა რა ამბავია (ანდრეა)
-სხვა ვერაფერით დაგეხმარებით და წავიდა
გაცეცხლებული ავარდა თავის ნომერში"წარმოუდგენელია ერთი კვირა აქ რა ვაკეთო,არ არსებბს რამე გზა უნდა იყოს,მთლად ასეც ხომ არ შეიძლება" შემდეგ თავში ერთი "ბოროტი" აზრი მოუვიდა და მელის ოთახში შევარდა.
-ადექი გოგო რა დროს ძილია (ანდრეა)
-რა სიკვდილი და არგადარჩენა გინდა წამოდა და ბალიში ესროლა
-ნუ ჩხუბობ გოგო მაცადე თქმა(ანდრეა)
-თქვი და გადი!(მელი)
-მაგდენს ტვინავს შენი ცნობიერება რომ აქ კიდევ ერთი კვირის გატარება მოგვიწევს ერთად?(ანდრეა)
-ეგ ისედაც ვიცოდი,მერედა რა აუცილებელია ერთად ვიყოთ(მელი)
-ვერგავიგე?(ანდრეა)
-აუ მიდი რაა(მელი)
-5წუთი მაინც რო იყო ბიჭი არა ხუთიც არ მინდა(ანდრეა)
-გადიიიიიიიიიიიიიიი!დაუყვირა მელიმ და ოთახიდან გააგდო.
"რა ვაკეთო ერთი კვირა ამ დაუნტან,არა მამას დავურეკავ და ჩამომაკითხავს,მაგრამ ტელეფონი რომ არ მაქვს?ჰმ მოვიფიქრე წავალ ეხლა იმ დებილტან და ვეაფირისტები ,მერე ტელეფონს ავწაპნი და მამასაც დავურეკავ"
გავიდა მელი მისი ოთახიდან და ანდრეასთან შევიდა.
-რას შვრები?(მელი)
-სიცხემ ხომ არ აგიწია?(ანდრეა)
-მოდი აბა და ნახე მივიდა და სახეზე ხელი დაადებინა თან გაუღიმა
-ჰაჰ რა სიცხე აშკარად არ გავქ..აბა რა გეტაკა და მანაც გაუღიმა.
-არაფერი უბრალოდ მომბეზრდა შენთან ჩხუბი,მივიდა და საწოლზე ჩამოუჯდა
გაკვირვებლი სახით უცქერდა ადრეა.
-შენი მობილური იჭერს?(მელი)
-მერე?(ანდრეა)
-არაფერი ისე გკითხე ჩემი იმ წარღვნაში დამეკარგა და სახე შეიჭმუხნა
-აჰა.გასაგებია.აბა ეხლა როგორც შემოხვედი ისე გადი შე აფერისტო(ანდრეა)
-ოხ როგორ მეზიზღები,შე დეგენერატო,კრეტინო მძულხარ.
გაბრაზებული მელი გავარდა ანდრეას ოთახიდან.შევიდა თავის ოთახში და მწარედ ატირდა."რა დავუშავე ამ ბიჭს ეგეთი ასე უდიერად რომ მექცევა და მელაპარაკება, ჩემი საქციელიც მისი ქცევებიდან გამომდინარეა დეგენერატი დამარაკენოს რა მოხდება " დიდი ხანი იჯდა კუთხეში და ტიროდა,ამასობაში მოსაღამოვდა.ანდრეას მოშივდა და მელისთან შევიდა
-რა გჭირს მელ ტიროდი?(მელი)
-აბა შემომხედე?(ანდრეა)
მისი ცრემლიანი თვალები რომ დაინახა თითქოს მასში რაღაც შეიცვალა და გული მოულბა მის მიმართ რომელიც მხოლოდ დროებითი აღმოჩნდა.
-კაი მელ რა დაგემართა პატარა გოგონა ხომ არ ხარ დედიკო და მამიკო მოგენატროს,მე შენტან ვარ ნუ გეშინია,წამო ეხლა ვივახშმოთ,დილიდან არაფერი გვიჭამია.
-შენ რა ჯანდაბაში მჭირდები(მელი)
პაუზის შემდეგ მელის სიცილი წასკდა მას ანდრეაც აყვა ესე უაზროდ უცინოდნენ ერთმანეთს.
-არა რა მელ შენ დაპროგრამებული ხარ ჩემ ლანძღვაზე (ანდრეა)
-ხო აშკარად(მელი)
-წამო,წამო ვივახშმოთ კარები გააღო პირველი მეი გაატარა და შემდეგ თვითონ მიჰყვა.
ჩავიდნენ სავახშმოდ.ანდრეამ მსუბუქი საკები შეუკვეთა.მელის ტავში დაარტყა და გაახსენდა რომ მისი ჩანთა და საფულე მის კლასელს დაუტოვა როდესაც თვითონ ლიკას მოსაძებნად შევიდა ტყეში.
-მელ შენ რას შეუკვეთავ?(ანდრეა)
-აა მმ მე იცი არ მშია და გაუღიმა..არადა კუჭი ცარიელი ქონდა დილიდან მოყოლებული არაფერი ეჭამა.
-კაი რა არ გშია რადაობ?არაფერი გიჭამია ჰაერით იკვებები???მაგიტომაცაა ეგეთი გამხდარი რომ ხარ,ჰა მითხარი რა გინდა ჩქარა რო შეუკვეთო(ანდრეა)
-აუ გითხარი არ მინდაქო წამოვარდა და თავის ნომრისკენ გაიქცა
ანდრეას გაუკვირდა,ჯერ ვერ მიხვდა ამ ქცევის მიზეზს შემდეგ კი გაახსენდა რომ მისი ჩანთა მის კლასელს დაუტოვა როცა მან ლიკას ადგილსამყოფელი უთხრა.
მელი ავარდა ოთახში და ფანჯარა გამოაღო,ჰაერი არ ყოფნიდა არადა გარეთ ციოდა. მივიდა და წამოწვა."აუ როგორ მშია,კუჭი სულ ცარიელი მაქ,რა გავაკეთო თუ ვერ ვჭამე რამე შეიძლება გონებაც დავკარგო ვეღარ გავუძლებ,ფულიც არ მაქვს.ანდრასიც მრცხვენია"
ანდრეამ როცა ივახშმა მელისთვის ჰამბურგერი და კოკაკოლა შეუკვეთა და ოთახში აუტანა.
-შეიძლება?(ანდრეა)
-მოდი(მელი)
-რას შვრები?(ანდრეა)'
-რას ვშვრები და ვერ ხედავ რასაც ვშვრები?რა ქენი შენ "ჩახეთქე?"(მელი)
-ხო ვივახშმე(ანდრეა)
მელიმ შეამჩნია რომ ხელში პარკი ეჭირა და თვალი შეავლო
-მანდ რა გაქ?(მელი)
-სად? (ანდრეა)
-აი მაგ პარკში და თითი გაიშვირა პარკისკენ
-აა აქ ისეთი არაფერია გინდა ნახო?(ანდრეა)
-არა იუოს მეზარება ადგომა(მელი)
-აჰა ეს პარკ შენია(ანდრეა)
-პარკის მეტი ვერაფერი გაიმეტე?(მელი)
-შიგ ცაიხედე(ანდრეა)
მელიმ პარკში ჩაიხედა და თვალები გაუბრწყინდა მაგრამ უმალვე დამალა თავის სიხარული.
-ჰმ ეს რათ მინდა(მელი)
-იუკადრისა გოგომ მიდი ჩამე გული არ წაგივიდეს(ანდრეა)
-არ მშია და თავი ამაყად გააქნია მელიმ
-წავიღო?(ანდრეა)
-კი(მელი)
ხელი დაავლო პარკს და აღება რომ დააპირა
-არა მოიცა სად მიგაქ, ამოიღო და ჭამა დაიწო
ანდრეას გაეცინა.
-რა გაცინებს?(მელი)
-არაფერი,მიდი ჭამე(ანდრეა)
-ეგრე ნუ მიყურებ თორე სეხეში გაფეთებ(მელი)
|
|
კატეგორია: Love .. |
ნანახია: 1435 |
დაამატა: -nnuCa_BeLieber❤
| რეიტინგი: 0.0/0 |
|
360
823
600
